Τα ματόκλαδά σου λάμπουν

Συνθέτης - Στιχουργός : Βαμβακάρης Μάρκος
Έτος Κυκλοφορίας: 1960

Τα ματόκλαδά σου λάμπουν βρε

σαν τα λούλουδα του κάμπου
σαν τα λούλουδα του κάμπου βρε
τα ματόκλαδά σου λάμπουν

Τα ματάκια σου αδερφούλα βρε
μου ραγίζουν την καρδούλα
μου ραγίζουν την καρδούλα βρε
τα ματάκια σου αδερφούλα

Τα ματόκλαδά σου γέρνεις βρε
νου και λογισμό μου παίρνεις
νου και λογισμό μου παίρνεις βρε
Τα ματόκλαδά σου γέρνεις βρε

Τα ματάκια σου να βγούνε βρε
σαν και μένα δε θα βρούνε
σαν και μένα δε θα βρούνε βρε
τα ματάκια σου να βγούνε

• Αγαπητοί φίλοι πάμε πολλά χρόνια πίσω, βρισκόμαστε σε μια σχολική αίθουσα με ένα καθηγητή, γνωστό και μη εξαιρετέο της περιοχής μας. Συντηρητικό, αλαζόνα, αμετροεπή και κάφρο. Προσπαθεί να δείξει το επίπεδο του κάνοντας ανάλυση (όσο μπορούσε βέβαια, δεδομένου ότι δεν ήταν και ιδιαίτερα έξυπνος) σε αυτό το τραγούδι.

  Μιλά για την πενία των στίχων και το επαναλαμβανόμενο βρε, που καταμαρτυρά την δεινή φτώχεια του λόγου.

  Επρόκειτο για ντενεκέ. Το τραγούδι είναι υπέροχο ο στίχος όπως όλα τα ρεμπέτικα ερωτικός, λιτός, Λακεδαιμόνιος και μουρμούρικος που μιλά στην ψυχή. Η λέξις ματόκλαδα έχει μια ποιητική ήχηση και υπάρχει και το ΒΡΕ

  Βρε= Επιφώνημα

  βρε! (και επαναλαμβανόμενο)

  το βρε. βρε! (και επαναλαμβανόμενο)

  • βρε < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική βρέ ανάλογα με τον τρόπο που λέγεται δηλώνει αντίστοιχα βρισιά, περιφρόνηση, θαυμασμό αλλά και οικειότητα όπως

  βρε, βρε, βρε! Καλώς τους! Πώς από δω;

  βρε παλιάνθρωπε, βρε απατεώνα (βρισιά)

  βρε τι είναι αυτά που μου τσαμπουνάς! (μωρέ τι ανοησίες είναι αυτές που μου λες!) - (περιφρόνηση)

  βρε, μπας σε καλό σου (μωρέ, να σου βγει σε καλό).