Η Μαρία ειναι απογευματινή σήμερα. Μαζί με την Ειρήνη Εφημερία

Πιάνει βάρδια στις 3 το μεσημέρι.

Φτάνει στη κλινική ένα τέταρτο νωρίτερα.

5 λεπτά να ντυθεί, 5 λεπτά να ενημερωθεί, 5 λεπτά να πάρει τις τελευταίες ελεύθερες ανάσες.

Στο γραφείο περιμένουν 3 απέραστες εισαγωγές από τη πρωινή βάρδια, που δεν περαστήκαν λογά υπερβολικού φόρτου εργασίας.

Κάθεται να τις περάσει.

Δε πέρασαν 30 δευτερόλεπτα και από το διάδρομο ακούγονται οι οδηγίες των γιατρών.

- Μαρία, έρχεσαι λίγο να περάσεις μια φλέβα στο 220;

- Μαρία, παίρνεις μια πίεση στο 223;

- Μαρία, θέλω μια βοήθεια να περάσουμε υποκλείδιο στο 227.

- Μαρία, επείγον. Ο ασθενής στο 225 έπαθε υποτασικό.

- Μαρία, θέλω να κάνουμε μια παρακέντηση στο 228.

- Μαρία, έρχονται 2 εισαγωγές. Φρόντισε τες σε παρακαλώ.

- Μαρία, Ένα levine σε παρακαλώ στο 221.

- Μαρία, στο 222 θέλω δυο μονάδες Σ.Ε. Κανόνισε το σε παρακαλώ.

Παύση για δυο γουλιές νερό και μια καφέ.

- Μαρία, ήρθαν άλλες 3 εισαγωγές.

- Μαρία, έχει τελειώσει η αντιβίωση στο 226 και στους 3 ασθενείς.

- Μαρία, ένα χιλιάρι φυσιολογικό με 2 Κ στο 224.

- Μαρία, βγάλε τον φλεβοκαθετηρα από τον ασθενή στο 220 και πέρασε του την αγωγή peros.

- Μαρία, κάνε ένα τεστ σακχάρου στη διαβητική στο 221.

- Μαρία, ο παππούς στο 230 παραπονιέται ότι δεν ανοίγει η τηλεόραση. Κοίταξε το σε παρακαλώ.

- Μαρία, την εισαγωγή που ήρθε τώρα, βάλτον σε δίκλινο, είναι του διευθυντή.

- Μαρία, γρήγορα! Διασωλήνωση! Φέρε αμπου, το σετ διασωλήνωσης και η Ειρήνη να προσέχει την υπόλοιπη κλινική.

- Μαρία, Μαρία, Μαρία...

Τα ιδία έζησε και η Ειρήνη λίγα μέτρα πιο πέρα.

Παράλληλες, αγχωτικές, γοργές διαδρομές με τη Μαρία στους διάδρομους και τους θαλάμους.

Συναντήθηκαν μια ή δυο φορές στην αλλαγή.

Πρόλαβαν να πουν δυο λόγια. Κυριολεκτικά.

Και κάπως έτσι, η ώρα πήγε 22.50.

Ο συνάδελφος της νυχτερινής βάρδιας εμφανίστηκε στο διάδρομο.

Η Ειρήνη και η Μαρία τον ενημέρωσαν και πήγαν να αλλάξουν γρήγορα.

Θέλουν να φτάσουν σπίτι όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Θέλουν να κοιμηθούν.

Αύριο είναι τα γενέθλια της Ειρήνης.

Αλλά είναι πρωί και νύχτα και οι δυο.

Θα σβήσουν τα κεράκια στη βάρδια.

Αν βρουν χρόνο.

Τι ρώτησες; Ποια είναι ΤΕ και ποια είναι ΔΕ;

Χαχαχαχα.

Και όλα αυτά για να εισπράξουν την απαξίωση από όλους.

Γιατί στις άλλες χώρες είναι τιμή να είσαι νοσηλεύτρια.

Στην Ελλάδα είναι κατάντια.

Λάμπρος Λιάπης.