Υπόθεση Λαμπράκη η πορεία προς το καρκίνωμα της δικτατορίας- και οι δυο πολύ κρίσιμες, χρονικές ιστορικές στιγμές που συνέβαλαν, να προχωρήσει ως μετάσταση η καρκινογένεση-Γράφει ο Πολιτίδης Χρήστος-Ιστορία

Γράφει ο Πολιτίδης Χρήστος-Ιστορία

Ξέρετε, αν επιχειρήσεις να συναντήσεις την ιστορία, “ΓΥΜΝΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ” και επίσης προτάσσοντας ιδεολογήματα, αναπόφευκτα οδηγείσαι στον λαϊκισμό και την πλάνη.

Έχουν γραφεί, άπειρα πράγματα, που αντί να φωτίσουν την περίοδο εκείνη, λειτούργησαν ανάποδα και έφεραν την συσκότιση.

Η ιστορία του προηγούμενου αιώνα, είναι γεμάτη συγκρούσεις, πολεμικές, οικονομικές καταστροφές, και  παρατεινόμενη αστάθεια, έχουμε επίσης την μεγάλη εθνική καταστροφή με τον ξεριζωμό, στον Πόντο την Θράκη και την Μικρά Ασία.

Υπάρχει όλη αυτή την περίοδο έντονος διχασμός, ακραία πολιτική πόλωση, επίσης έχουμε ολική οικονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση με την κατάληψη της χώρας από τους γερμανούς και τον εμφύλιο πόλεμο.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η εν υπνώσει δυνάμεις της πολιτικής, δεν πήραν “χαμπάρι” την ανωμαλία που έρπουσα αλλά σταθερά κινούνταν για την κατάληψη της εξουσίας.

Αυτή η ανωμαλία δεν ήταν άλλη, από την συνεχώς, μεγαλύτερη, ανάμιξη του στρατού σε εθνικά και πολιτικά θέματα.

Η άλλη μεγάλη ανωμαλία, που έβλεπε την πολιτική σαν παιχνίδι με κούκλες και τον Ελληνικό λαό αναλώσιμο, δεν ήταν άλλη από αυτή του Παλατιού.

Και αυτοί, το στρατό στόχευαν, για να έχουν την σιγουριά της διαιώνισης τους, ο στρατός εν αγνοία τους όμως αυτονομούνταν (ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΤΟΥ ΙΔΕΑ-ΙΕΡΟΣ ΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ) χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς, το πλοίο ταξίδευε ακυβέρνητο.

Εν τάχει αναφέρω κάποιες ημερομηνίες: 1955 5 ΟΚΤ ο βασιλιάς Παύλος Α΄, την επομένη του θανάτου του πρωθυπουργού Αλέξανδρου ΠΑΠΑΓΟΥ, αναθέτει την εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης στο κόμμα της πλειοψηφίας, στον Κων.Καραμανλή. 1956 γίνονται εκλογές, 19 Φεβρουαρίου. Συνασπίστηκαν 7 κόμματα στην Δημοκρατική Ένωση, για να αντιμετωπίσουν την ΕΡΕ που είχε ιδρύσει το 1955 ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής. Το εκλογικό σύστημα, που έγινε από τη κυβέρνηση Καραμανλή, σκοπό είχε τον περιορισμό της δύναμης της Δημοκρατικής Ένωσης. Στις εκλογικές περιφέρειες όπου η ΕΡΕ ήταν αδύναμη (κυρίως στα αστικά κέντρα) ίσχυε η απλή αναλογική. Στην επαρχία όπου η ΕΡΕ είχε σημαντική δύναμη ίσχυε το πλειοψηφικό.

Αποτέλεσμα ήταν η ΕΡΕ με λιγότερες ψήφους να λάβει περισσότερες έδρες στη Βουλή και να σχηματίσει μάλιστα αυτοδύναμη κυβέρνηση.

. Το αποτέλεσμα ήταν ευνοϊκό για τον Καραμανλή, καθώς αυτός εξασφάλιζε τη συνέχιση της διακυβέρνησης, αλλά παράλληλα δεν ήταν πολιτικά επαρκές, καθώς η κυβέρνησή του θα αντιμετώπιζε επερχόμενα συνεχείς επικρίσεις αλλά και εγγενή αστάθεια, που προέκυπτε από το γεγονός ότι είχε μειοψηφήσει.

1958 γίνονται και πάλι εκλογές, η ιδιαιτερότητα των εκλογών της 11ης Μαΐου 1958 είναι πως το αποτέλεσμα της κάλπης διέρρηξε την κανονικότητα του μεταπολεμικού θεσμικού πλαισίου: η ΕΔΑ αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση.

Το φάντασμα της Αριστεράς θα πλανιόταν πλέον ξανά στον αέρα εννέα μόλις χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου. Οι επιδόσεις της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958 προκάλεσαν την ανησυχία της κυβέρνησης Καραμανλή του Παλατιού και των υπηρεσιών των ΗΠΑ που δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα.

Τις εκλογές του Μαΐου ακολούθησε ένα κύμα κυβερνητικής καταστολής της αριστεράς, στο οποίο περιλαμβάνονταν εκτοπίσεις οπαδών και στελεχών της ΕΔΑ, η οποία τέθηκε σε πολιτική απομόνωση από την ΕΡΕ.

Λίγες μέρες μετά τις εκλογές ο Καραμανλής συναντήθηκε με ομοϊδεάτες φίλους του για να συζητήσει την αντιμετώπιση της ανόδου της αριστεράς.

Λίγο αργότερα συγκροτήθηκε μια «αφανής» Ειδική Επιτροπή εξ Υπουργών για να καθορίσει τα μέτρα αντιμετώπισης της «κομμουνιστικής δραστηριότητος» και «προπαγάνδας» και, με εντολή του Καραμανλή, μία Ειδική Συμβουλευτική Επιτροπή υπό την Υπηρεσία Ειδικών Μελετών της ΚΥΠ, όπου υπηρετούσε και ο μέλλων δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, για να βοηθήσει την Ειδική Επιτροπή ασχολούμενη με οργανωτικά θέματα.

1959 το συντονισμό της αντικομμουνιστικής κρατικής προπαγανδιστικής δραστηριότητας ανέλαβε η Γενική Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών (ΓΔΤΠ) που υπαγόταν στο Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως. Για να μπορέσει η ΓΔΤΠ να ανταποκριθεί στην αποστολή της τριπλασιάστηκαν από 27 σε 77 εκ. δραχμές τα μυστικά κονδύλια που της χορηγούνταν.

Έγινε σύσταση το καλοκαίρι του 1960 μίας πρωτοβάθμιας επιτροπής με εισηγητικό χαρακτήρα και μίας Δευτεροβάθμιας Συντονιστικής Επιτροπής, που ιδρύθηκε με διάταγμα που εξέδωσε ο Καραμανλής ως ΥΠΕΘΑ. Η Δευτεροβάθμια Επιτροπή συγκροτούνταν από ανώτατα στελέχη του στρατού, των σωμάτων ασφαλείας και των υπηρεσιών πληροφοριών, όλοι τους πρώην μέλη του ΙΔΕΑ, που οργάνωναν συνωμοτικά σχέδια.

1961. Έχουμε προστριβές μεταξύ Καραμανλή και παλατιού, όταν, μετά τις εκλογές του έτους εκείνου που κατηγορήθηκαν για "βία και νοθεία" και την έναρξη του "ανένδοτου αγώνα" της Ένωσης Κέντρου, οι επιθέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά των ανακτόρων κορυφώθηκαν και οι βασιλείς εξέφραζαν παράπονα στον πρωθυπουργό, ότι δεν τους προστάτευε όσο έπρεπε από τις επιθέσεις αυτές, όπως και από τις επιθέσεις για τη μεγάλη προίκα που δόθηκε στην πριγκίπισσα Σοφία κατά το γάμο της με τον τότε πρίγκιπα της Ισπανίας Χουάν Κάρλος το 1962.

Από την άλλη πλευρά, ο Κ. Καραμανλής υποστήριζε ότι το Στέμμα όφειλε για το καλό του να αποφεύγει ενέργειες που το καθιστούσαν αντικείμενο αντιδικίας, είτε ενώπιον της Βουλής είτε ενώπιον των δικαστηρίων, με μηνύσεις που υποβάλλονταν κατά εφημερίδων κυρίως για "προσβολή της τιμής της βασιλικής οικογένειας".

Επιπλέον ο Καραμανλής εκδήλωσε πρόθεση να αναθεωρήσει το Σύνταγμα του 1952, που θεωρούσε ότι ήταν ασφυκτικό για την εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση και γενναιόδωρο προς τον βασιλιά. Τον Φεβρουάριο του 1963 κατέθεσε πρόταση συνταγματικής

αναθεώρησης που απέβλεπε στην ενίσχυση της θέσης της κυβέρνησης ως φορέα της εκτελεστικής εξουσίας και στην απλούστευση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ώστε να προωθείται χωρίς κωλυσιεργία το νομοθετικό έργο.

Εδώ βρισκεται η πρώτη κρίσιμη ιστορική στιγμή που γεννάται το υλικό υποστρωμα για την αυτονόμηση των μετέπειτα στασιαστών.

Την αλαγή Συντάγματος, θεωρεί μέγα θέμα για τον εκσυχρονισμό της χώρας ο «βαθεία τομή»Κων.Καραμανλης,

Στο πλαίσιο αυτό, η κοινοβουλευτική επιτροπή αναθεώρησης του Συντάγματος συγκροτήθηκε τον Μάρτιο του 1963 μόνον από βουλευτές της ΕΡΕ και του κόμματος των Προοδευτικών, και συνεδρίασε μόλις εννέα φορές για μερικούς μήνες (από 13 Μαρτίου έως 5 Ιουνίου 1963), αφού ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτήθηκε από πρωθυπουργός τον Ιούνιο του ίδιου έτους.

Αποτέλεσμα, η πολιτική αστάθεια και η εκκόλαψη του αυγού του φιδιού που ήδη προυπάρχει.

1963 20 ΑΠΡ 1963, Κάνει το πρώτο ταξίδι της στην Αγγλία η Φρειδερίκη, κατά την άφιξή τους στο ξενοδοχείο Κλάριτζ, τους περίμεναν εκατοντάδες Έλληνες και Κύπριοι διαδηλωτές, οι οποίοι με επικεφαλής την Αγγλίδα σύζυγο του Αντώνη Αμπατιέλου, στελέχους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και πολιτικού κρατουμένου, ζητούσαν την αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα.

Η Φρειδερίκη απέρριψε αίτημα συνάντησης που υπέβαλε η Μπέτυ Αμπατιέλου, μέσω του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος μετέβη στην Αγγλία.

Εδώ είναι και το “κλειδί” της δολοφονίας του βουλευτή ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ.

Και έτσι η κατάσταση οξύνθηκε. απόγευμα της ίδιας μέρας οι διαδηλωτές αποδοκίμασαν έντονα τη βασίλισσα (της οποίας όπως φαίνεται έσκισαν το φόρεμα στον ώμο) και την πριγκίπισσα.

Κάποια διαδηλώτρια έριξε στα βασιλικά οπίσθια μια μεγαλοπρεπή κλοτσιά, ενώ πολλοί φοιτητές άρχισαν να γιουχάρουν τη «Γερμανίδα μαντάμ Νου», όπως αποκαλούσαν τη Φρειδερίκη.

Η ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ εμφανίσθηκε στην τηλεόραση για να αντικρούσει την Αμπατιέλου. Δημιουργήθηκε έτσι μεγάλος θόρυβος για το επεισόδιο, με το οποίο ασχολήθηκε ο αγγλικός Τύπος και η αγγλική Βουλή επί εβδομάδες. χαρακτηρίζοντας "σκάνδαλο" την ύπαρξη πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα.

Στη συνέχεια, στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης δολοφονήθηκε.

Κατά την γνώμη μου, Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΕΞΙΧΝΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Τον επόμενο μήνα οι βασιλείς Παύλος και Φρειδερίκη επρόκειτο να μεταβούν για επίσημη επίσκεψη στο Λονδίνο, αλλά ο Κ. Καραμανλής ζήτησε αναβολή της επίσκεψης, εξαιτίας της έντασης που προκάλεσε το πρώτο ταξίδι.

Ο βασιλιάς απέρριψε την εισήγησή του Κ.Καραμανλής παραιτήθηκε.

Το επίσημο ταξίδι του βασιλικού ζεύγους στο Λονδίνο (το δεύτερο της Φρειδερίκης την ίδια χρονιά) έγινε στις 9 Ιουλίου 1963 και ήταν και αυτό επεισοδιακό, καθώς κατά τη

διάρκειά του σημειώθηκαν εκτεταμένες πρωτοφανείς συγκρούσεις, σε μια από τις οποίες συνελήφθη από την βρετανική αστυνομία η πρωταγωνίστρια και του πρώτου ταξιδιού, Μπέτυ Αμπατιέλου.

Στη συνέχεια ο Κ. Καραμανλής ζήτησε τη διάλυση της Βουλής, τον διορισμό αυστηρά υπηρεσιακής κυβέρνησης και την άμεση διενέργεια εκλογών με πλειοψηφικό, αλλά η εισήγησή του δεν έγινε δεκτή. Τότε ο Κ. Καραμανλής αισθάνθηκε ότι εξυφαινόταν συνωμοσία εναντίον του. Αργότερα σημείωσε στο αρχείο του: "Ελέχθησαν πολλά τότε περί παρεμβάσεως της βασιλίσσης και ωρισμένων συνεργατιών μου, δια τα οποία δεν δύναμαι να αναλάβω την ευθύνην".

1963. Έχουμε ήττα του Καραμανλή στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963.

Ο Καραμανλής, αιφνιδιασμένος από τις εκλογές, αποφάσισε να εγκαταλείψει την πολιτική και τη χώρα στις 9 Δεκεμβρίου 1963.

1964. ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ, εκ νέου προσφυγή στις κάλπες, η Ένωση Κέντρου κερδίζει 52,8% των ψήφων και 171 έδρες. Φυσάει φρέσκος άνεμος πολιτικής ελευθερίας παίρνουν ανάσα οι πολίτες που ζούσαν επί χρόνια υπό τη σκιά αστυνομικών παρακολουθήσεων και εκφοβισμών. Προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο του στρατού και της αστυνομίας, παραγκωνίζοντας τους ακροδεξιούς και τους παρακρατικούς, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

1965. Στις 15 Iουλίου ο βασιλιάς Kωνσταντίνος B΄, αρνούμενος στον πρωθυπουργό το δικαίωμα να αναλάβει το υπουργείο Eθνικής Άμυνας, προκαλεί την πτώση του Γ. Παπανδρέου. «Kαθιερούται η αρχή ότι δύναμαι να είμαι πρωθυπουργός» -επισημαίνει στη δεύτερη επιστολή του προς τον βασιλιά (15/7/65) ο Γ. Παπανδρέου- «αλλά όχι και υπουργός ορισμένου υπουργείου. Θα είμαι επομένως πρωθυπουργός υπό απαγόρευσιν. Δεν στέργω εις αυτήν την παραβίασιν των αρχών της Bασιλευομένης Δημοκρατίας».

Εδώ βρίσκεται η δεύτερη ιστορική στιγμή που συντελούνται οι μεταστάσεις των καρκινωμάτων, κορυφώνεται η κρίση, κινούνται οι συνταγματάρχες υπόγεια, το Παλάτι κοιμάται αμέριμνο και το πλοίο πλέει χωρίς πηδάλιο με τις γνωστές συνέπειες.