“Μια μέρα ένας μαθητής μου είπε πως, οι δάσκαλοι κύριε έρχονται, φεύγουν, δε μένει κανείς εδώ κι όλοι ζητάνε να γίνουμε εμείς όπως αυτοί. Γιατί δε γίνεστε εσείς, όπως εμείς;” λέει ο ίδιος εξηγώντας πως αυτή η απορία του μικρού μαθητή ήταν που τον έκανε να προβληματιστεί και να αναδείξει την ανάγκη να οριστεί η αξία τους.

“Το επάγγελμά μας είναι μια συνεχής προσφορά, που παρά τις αντιξοότητες, εμείς προσπαθούμε για το καλύτερο”

Δημιούργησε σχέσεις εμπιστοσύνης και ζωής με τα παιδιά , κάνοντάς τα έτσι να αντιληφθούν αλλιώς τα πράγματα αλλά και το σχολείο. Το εύκολο κομμάτι, όπως λέει ο ίδιος, ήταν να δώσει ζωή στο παλιό σχολείο το οποίο είχε πάνω από 50 έτη να συντηρηθεί . Το δύσκολο, ήταν τα παιδιά να μάθουν να αγαπούν το σχολείο, να συνεργάζονται και να αξιοποιούν τις δυνατότητες τους, να γνωρίσουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια του δασκάλου τους.

“Ένιωσα πως ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των παιδιών, αν το ίδιο το σχολείο δεν προσπαθήσει να τους δώσει τα ερεθίσματα αυτά, θα μείνουν ακαλλιέργητα”.

cretalive.gr