Η σημασία της επισκέψεως Πολάκη εις την Πόλιν μας – Δεύτερη ματιά

Η σημασία της επισκέψεως Πολάκη εις την Πόλιν μας – Δεύτερη ματιά

Ο κ. Πολάκης είναι ένας πολύ ιδιαίτερος πολιτικός.        

Είναι πολλάκις υπερκινητικός, αψύς, διαβασμένος σε αυτά που λέει, παρεμβατικός και υπέρμετρα εριστικός.

Πριμοδοτεί συνεχώς ειδήσεις, κάθε του λόγος, κάθε του φράση και κάθε του κίνηση την κάνει χρήση ο συμπολιτευόμενος υπερτροφικός τύπος, με τέτοιο τρόπο που την αναδεικνύει σε πολιτικό γεγονός μείζονος σημασίας.

Είναι στέλεχος της πρώτης γραμμής.

Βρέθηκε στην Πόλη μας, ως πάγιο αίτημα των εδώ φιλοαντιπολιτευτικών δυνάμεων, ως αρχής μιας περαιτέρω βεντάλιας πολιτικών εκδηλώσεων και παρεμβάσεων.

Βέβαια πλησιαζόντων των εκλογών οι πολιτικές ζυμώσεις και κατά συνέπειαν οι εκδηλώσεις, εκ των πραγμάτων θα πυκνώσουν.

Υπάρχει μια αργοπορία εις την Αντιπολίτευσιν.

Δεν μπορεί ένας Πολάκης ή ακόμη και ένας Τσίπρας να επουλώσει αυτή την πολιτική τρύπα.

Όταν κατεβαίνει κάποιος στην πολιτική πρέπει να γνωρίζει και τις δυνατότητες του (ομιλώ διά τα πολιτικά στελέχη του κόμματος που φιλοδοξούν σε καριέρα).

Σε μεγάλο βαθμό υπάρχει ένα έλλειμμα, στον βαθμό που υπολείπεται κάποιοι δε μπορούν να βρουν τα βήματα τους.

Αυτά που γίνονται στη Χώρα από «το Μπλοκ των Μητσοτάκηδων», θυμίζουν έντονα το 2009.

Όποιος διατηρεί μνήμη, θα θυμάται τα σκάνδαλα πάσης φύσεως που έσκαγαν καθημερινά και ανάγκασαν τον Καραμανλή απηυδισμένο να παραδώσει την εξουσία.

Ο Μητσοτάκης δεν την παραδίδει, είναι αυτοκόλλητος με την καρέκλα.

Υπάρχει ένα έλλειμμα να συγκροτηθεί οργανωμένη, μαχητική, καθημερινή σε ύφος σκληρού ροκ Αντιπολίτευσις.

Αυτό χρειάζεται: Κινητοποίηση, ενεργοποίηση των ζωντανών δυνάμεων, σε όλους του χώρους της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας.

Αυτό ισχύει και για τον κ. Ανδρουλάκη.

Ο Μητσοτακισμός έχει διαβρώσει την Κοινωνία και το Κράτος, σε αυτό άλλωστε είναι μαέστροι στην Οικογένεια.

Δεν φτάνει ένας Πολάκης στην Πτολεμαΐδα.

Και μια και ομιλούμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, το μεγάλο στοίχημα είναι ο σκληρός πυρήνας της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που περιλαμβάνει ένα ανομοιογενές πολιτικό σύνολο, το οποίο όμως ζυμώθηκε στις αριστερές ιδέες, στις κινητοποιήσεις και στο δρόμο.

Αυτό που λείπει από τις Δημοσκοπήσεις, το 8-9% (24% τώρα, 32% στις προηγούμενες εκλογές) είναι το μεγάλο στοίχημα για το ΣΥΡΙΖΑ.

Και εδώ παραλύουν οι Δημοσκοπήσεις στις αναλύσεις που κάνουν.

Αυτό το 8%-9% είναι ένας σκληρός πυρήνας αριστερών, με ιδεολογική τοποθέτηση που δεν απαντά στις ερωτήσεις των Δημοσκόπων.

Αυτό το έχω αναλύσει σε προηγούμενα 3 άρθρα μου και το ίδιο διατύπωσε πριν μερικές ημέρες ο κ. Νίκος Καραχάλιος, ένας εκπληκτικά συγκροτημένος νους του γαλάζιου χώρου.

Αυτό είναι το στοίχημα και το δίλλημα των επερχόμενων εκλογών και φυσικά η επανασύνδεση του κόμματος με την Κοινωνία και επειδή αυτό φαντάζει λιγάκι θεωρητικό ως σχήμα το συγκεκριμενοποιώ.

Επανασύνδεσις του κόμματος με τον άνεργο, τον εξαθλιωμένο νεόπτωχο, την μικρομεσαία και μεσαία τάξη, τους παραγωγικούς φορείς, τον Αγρότη, αυτόν που χάνει το σπίτι του από την τραπεζική μαφία (το νόμο Κατσέλη τον κατήργησε ο "θλιβερός Τσακαλώτος", να υπενθυμίσουμε ότι έφερε και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, να τα θυμόμαστε).

Δεν απαντιούνται τα ερωτήματα αυτά, το ζήτημα είναι τι πολιτικό πρόσημο βάζεις ως κόμμα εξουσίας στην πορεία που χαράζεις.

Πολιτίδης Χρήστος