Πτολεμαΐς 1962, Ζαχαροπλαστείον Γούλα (κοινωνικό σχόλιο)- Ιστορία, Πολιτισμός

1962. Ζαχαροπλαστείο Γούλα στην κεντρική πλατεία.
Απο αριστερά: Μάκης Κασαμπαλίδης, Νίκος Πέκος, Αφέντης Σαλονικίδης, Κώστας Παλιούρας, Νίκος Κασαμπαλίδης, Βασίλης Πέκος, Γιώργος Μουστάκας και Ηλίας Μπισκιτζής.

Πολιτίδης Χρήστος: Θάθελα να κάνω ένα σχόλιο, επί της φωτογραφίας που Δημοσιεύτηκε στην ομάδα fb που διαχειρίζεται ο κύριος Παυλίδης Στυλιανός https://www.facebook.com/photo?fbid=4733060723489896&set=gm.3202090316783560, μία πολύ αξιόλογη σελίδα!!!

Το ζαχαροπλαστείον Γούλα βρισκόταν επί της 25ης Μαρτίου, εκεί που βρίσκεται σήμερα το κατάστημα του κ. Κεφαλίδη, πρέπει εξ όσων θυμάμαι να ήταν κολλητά με το κατάστημα του Ιωακείμ Ορφανίδη (βιβλιοπωλείον και μετά σε διαδοχή του κυρίου Ασιανού).

Ήταν μικρό κατάστημα, με τραπεζάκια έξω όπως βλέπουμε στη φωτογραφία και γλυκά απίθανα, αν συνυπολογίσουμε τη "δυκολία της εποχής", έκανε καταπηκτικό κορνέ, μπαμπά και γαλακτομπούρεκο.

Η Πτολεμαΐς ήτο πνιγηρή, η ΔΕΗ ήτο στο ξεκίνημα της, υπήρχε ο κεντρικός δρόμος που στράγγιζε ολόκληρη η Πόλις με δύο ρεύματα πεζοπορίας. Ατελείωτα σπόρια, ατελείωτες ματιές και αδικοχαμένοι έρωτες, μπαλόνια, και άφθονο κουτσομπολιό.

Ο δρόμος θύμιζε στοά που πηγαινοέρχονταν κατάδικοι, σε μια σκοτεινή φυλακή! Καταναγκασμός, περιορισμός σε ένα στενό χώρο  και μελαγχολία, τουλάχιστον ένα μέρος των Πολιτών έτσι το εξελάμβανε, βέβαια υπήρχαν και οι "αμέριμνοι αισιόδοξοι".

Μέσα σ' αυτό το περίεργο κλίμα του Συντηρητισμού, της εσωστρέφειας και της απαισιοδοξίας  οι επιλογές ήταν λίγες,  τις αναφέρω:  Σινεμά, ταβέρνες (από ότι γνωρίζω ήταν ελάχιστες} και τα ζαχαροπλαστεία, τα τελευταία  ήταν στοιχείο κοινωνικής ανόδου, να σε βλέπουν να τρως το γλυκό σου οικογενειακά σε ένα εξ αυτών.

Δείτε τη φωτογραφία αγαπητοί φίλοι, φορούν όλοι τα καλά τους, είναι επίσημη έξοδος.

Υ.Γ.

Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο θα παρακαλούσα να το καταθέσει ή αν σφάλλω σε κάποια σημεία να με διορθώσει, πρέπει να διασώσουμε την Ιστορίαν της Πόλεως!!!