Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές του Αη Γιάννη αχ πόσα ξέρεις και μου λες αχ πόσα τέτοια ξέρεις και μου λες που 'χουν πεθάνει

 Κλήδων ετυμολογείται σύμφωνα με τους Liddel και Scott ως οιωνός και σημείο προαναγγελτικό ενώ ο Hofmann την ανάγει στη λέξη κλεF-η-δων και κλέω<κλέFω. Γενικά εξηγείται ως μαντική φράση φωνή με μήνυμα μαντικός λόγος και μαντικός ψίθυρος

Η 24η Ιουνίου είναι απο τις μεγαλύτερες καλοκαιρινές γιορτές της ελληνικής παράδοσης,αφού η γιορτή του Άι Γιάννη του Κλήδονα (ή Ριγανά, ή Ριζικάρη) συνοδεύεται απο το παραδοσιακό έθιμο με το πέρασμα πάνω απο τις φωτιές.Ο Κλήδονας σχετίζεται με μια λαϊκή μαντική διαδικασία,η οποια λέγεται ότι αποκαλύπτει στις ελεύθερες κοπέλες την ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου.Σύμφωνα με το έθιμο,την παραμονή του Άι- Γιαννιού,(23 Ιουνίου), οι ανύπαντρες κοπέλες μαζεύονται σε ένα σπίτι και μια απο αυτες πηγαίνει να φερει το "αμίλητο νερό",στη διαδρομή μέχρι το σπίτι δεν πρεπει να μιλήσει σε κανέναν.Στο σπίτι το νερό μπαίνει σε πήλινο δοχείο,στο οποιο η κάθε κοπέλα ρίχνει ενα προσωπικό της αντικείμενο,τα λεγόμενα "ριζικάρια" και στη συνέχεια σκεπάζουν το δοχείο με κόκκινο ύφασμα και το δένουν ενω παράλληλα προσεύχονται στον Άι- Γιαννη και μια γυναίκα απαγγέλει..."Κλειδώνουμε τον κλήδονα με τ' Άι-Γιαννιού τη χάρη κι όποια 'χει καλό ριζικό να δώσει να το πάρει".Μετα τοποθετούν το δοχείο σε ανοιχτό χώρο,οπου μένει ολη τη νύχτα.Ανημερα του Άι-Γιαννιού πριν την ανατολη του ήλιου μεταφέρεται το δοχείο μεσα στο σπίτι,κι όταν προσέλθουν τα κορίτσια αρχίζει η τελετή του ανοίγματος.Ο Κλήδονας ανοίγει απο αυτόν που το κλείδωσε,βάζει το χερι μέσα στο δοχείο και βγάζει ενα-ενα τα αντικείμενα σε τυχαια σειρά.Οταν οι κοπέλες επιστρέφουν στα σπίτια τους προσέχουν ποιο όνομα ή λεξη θα πρωτακούσουν στο δρομο για να το συσχετίσουν με την ανοιχτή τύχη τους.