Πτολεμαΐς 1928 - Ξενοδοχείον "Αίγλη" των Αδελφών Τσουμή

Το κτήριο τέλειωσε περί το 1928.

Είμαστε σε μια κωμόπολη με 6-8 χιλιάδες πληθυσμό και με βαρυφορτωμένα χωριά από το προσφυγικό στοιχείο.

Η πρώτη εκτίμηση όταν το συναντά το βλέμμα στη φωτογραφία είναι ότι πρόκειται περί πεντάστερου υπερπολυτελούς ξενοδοχείου σε Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα στις αρχές του Αιώνα, με αρχιτεκτονικτή μικτή που κυριαρχεί όμως ο Νεοκλασικισμός.

Στο κάτω μέρος υπήρχαν τα πιο σικάτα εμπορικά καταστήματα της Πόλεως, στο πάνω μέρος βλέπουμε ένα μπαλκονάκι που μέχρι μια περίοδο ήτο σάλα με έξοδο σε αυτό στο κέντρο του ξενοδοχείου, αλλά μετά έγινε και αυτό δωμάτιο, φαντάζομαι κάτι σαν την σουίτα του ξενοδοχείου.

Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τη φωτογραφία θα δουμε  τρία δωμάτια έχουν πρόσβαση σε μπαλκόνι.

Στη φωτογραφία αχνά αλλά διακριτά βλεπουμε πηλικιοφόρους στο μπαλκόνι, η παρουσία του στρατού είναι πολύ έντονη και πολυάριθμη από τη ρευστοποίηση των Βαλκανικών πολέμων οδεύουμε σε μια νέα ρευστοποίηση που θα δώσει το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και όλοι οι παίκτες τοποθετούντε.

Σε ερώτηση μου εάν υπήρχε αγορά εκείνη την εποχή για την ύπαρξη μιας τόσο μεγάλης επιχείρησης στην Πτολεμαΐδα, στον κ. Τσουμή τον νεώτερο η απάντησις ήτο ρητή.

Τα δωμάτια ήταν 16 στον αριθμό και την εποχή εκείνη δούλευαν ασταμάτητα.

Την περίοδο της κατοχής έγινε επίταξη του ξενοδοχείου και έγινε χρήση από τους Γερμανούς ως Διοικητήριο, ενώ αμέσως μετά για ένα διάστημα χρησιμοποιήθηκε ως Νοσοκομείο.

Και εδώ ερχόμαστε στην πεμπτουσία της υποθέσεως που αφορά την Πόλη, την Ιστορική της διαδρομή και ακόμη περισσότερο την πρόταση Σωτηρόπουλου με το τραίνο.

Τα Καραβάνια ήταν το μέσο μετακίνησης εμπορευμάτων, η Πτολεμαΐς ήτο ο μεγάλος κόμβος, Κοζάνη, Σιάτιστα, Βόιο, Βλάστη, Μουρίκι, θα περνούσαν από Πτολεμαΐδα, να ξαποστάσουν, να πάρουν προμήθειες να ξεκουράσουν τα ζώα, να διανυκτερεύσουν και να συνεχίσουν την διαδρομή.

Αυτή η διαδρομή ήταν προς Ανατολική Εορδαία είτε διά μέσω Αμυνταίου να ανηφορίσουν Μοναστήρι, βαλκάνια και κεντρική Ευρώπη ή μέσω της Αρχαίας Εγνατίας οδού να πάρουν το πέρασμα κάπου στην κοινότητα πύργων και να τραβήξουν για Νάουσα και Θεσσαλονίκη.

Πέραν αυτού του ξενοδοχείου, έχουμε επί της 25 Μαρτίου το ξενοδοχείον  Σιόλιου και επίσης απέναντι από το άλλοτε Κατερίνα σινεμά το Χάνι Μπαμπίλα, εξ όσων γνωρίζω δεν έχει διασωθεί κάποια φωτογραφία.

Διαβάζουμε σε άρθρο της "Αξιόλογης" κυρίας Κοβάτση με τίτλο  "Εύη Κοβάτση: Πτολεμαΐς, ο τουρισμός στην Πόλη την χρονική ενότητα της περιόδου του Μεσοπολέμου έως το 1970" https://ptolemais-post.gr/istoria-tis-poleos/6394-eyi-kovatsi-ptolemais-o-tourismos-stin-poli-tin-xroniki-enotita-tis-periodou-tou-mesopolemou-eos-to-1970

Η αγωνία για το μέλλον του τόπου μας, υπάρχει από παλιά. Το άρθρο είναι από φύλλο της Επαρχιακής Φωνής του 1938.

Υ.Γ.

Η ύπαρξις τόσων ξενοδοχείων, σε μια μικρή Πόλη έχει και ακόμη μια παράμετρο, δεν είναι άλλη απο τους εμπορικούς αντιπροσώπους που έρχονταν να πουλήσουν την πραμάτεια τους με γεωργικά και οικιακά εφόδια, σε μια κοινωνία με έκρηξη σε όλους του δείκτες, που βρισκόταν σε επιχειρηματικό οργασμό.