Ο Πρωθυπουργός ή θα συρθεί στη συνεχή επαναλειτουργία των λιγνιτικών μονάδων

Ο Frans Timmermans είναι Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με χαρτοφυλάκιο την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία.

Αν κάποιος μας έλεγε πριν από δύο χρόνια ότι οι αντιλήψεις του για την ενεργειακή επάρκεια της Ευρώπης θα συνέκλιναν έστω και στο ελάχιστο με τις απόψεις της ΓΕΝΟΠ θα τον περνούσαμε για τρελό.

Σήμερα παρακολουθούμε μια πανικόβλητη Ευρώπη να αναζητά λύση στο ράλι τιμών της ενέργειας αφού πρώτα δημιούργησε ένα πρόβλημα του οποίου δεν γνώριζε τη λύση.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μόνο η αφορμή και όχι η αιτία για να προσπαθήσει να συμμαζέψει η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι μπορεί πλέον να συμμαζευτεί αφού η θρυαλλίδα που πυροδότησε τις καταστροφικές εξελίξεις ήταν η μετατροπή της ενέργειας σε χρηματιστηριακή αξία. Από τον Νοέμβριο του 2020 το λεγόμενο Μοντέλο Στόχου ή Target Model εφαρμόζεται στη χώρα μας όπως και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ενιαίο μοντέλο χονδρεμπορικής αγοράς όπου η τιμή της ενέργειας δεν είναι σταθερή αλλά διαπραγματεύσιμη και συνεχώς μεταβαλλόμενη.

Η έλευσή του συνοδεύτηκε με πολλούς διθυράμβους και προσδοκίες όπως η προώθηση του ανταγωνισμού και η μείωση των τιμών, η σύγκλιση της ελληνικής αγοράς με τις γειτονικές, η πρόσβαση σε πιο φθηνές πηγές ενέργειας, η είσοδος των ΑΠΕ στο σύστημα των συναλλαγών και άλλα παρόμοια φαιδρολογήματα που η αξία και η σημασία τους εξανεμίστηκε πριν αλέκτορα φωνήσαι. Ένα προοίμιο των αποτελεσμάτων αυτής της επιλογής που έκανε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη το νιώθουμε στο πετσί μας σήμερα. Και έπεται συνέχεια.

Είναι βέβαια κάποια πράγματα που δεν μπορούν να αλλάξουν όπως η επαναλειτουργία των λιγνιτικών μονάδων που αποσύρθηκαν και δεν πρόκειται να ξαναμπούν στο σύστημα. Είναι και άλλα όμως που μπορούμε να τα προλάβουμε πριν να είναι αργά. Όπως το κατά κυριολεξία εθνικό έγκλημα της πιθανής μετατροπής της μονάδας «Πτολεμαΐδα V» από μονάδα καύσης λιγνίτη σε μονάδα καύσης φυσικού αερίου. Επειδή ακριβώς έχει ανακοινωθεί και έχει συμπεριληφθεί στον προγραμματισμό της ΔΕΗ ΑΕ εάν τελικά πραγματοποιηθεί θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα του δημόσιου και κοινωφελούς χαρακτήρα της Επιχείρησης που πάνω της στηρίχθηκε η ανάπτυξη της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Και τότε πια θα είναι φανερό πως αυτή η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του ακραίου συντηρητισμού και του πατερναλιστικού δογματισμού που αναρριχήθηκε στην εξουσία δεν ικανοποιείται από την μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνία των δύο τρίτων αλλά καλπάζει ξέφρενα για την κοινωνία του ενός τρίτου.