Πολιτίδης Χρήστος: Οι εκλογές, oι πολιτικές τάσεις και η λανθασμένη θεωρία του κέντρου

Όλα θα κριθούν στο Λάθος.

Το λάθος που θα είναι μοιραίο.

Μια δήλωση, μια αβλεψία ή ακόμη μια θεομηνία μεγέθους, την oποία δεν θα τη διαχειριστεί σωστά η κυβέρνηση, άλλωστε με ότι καταπιάνεται αποτυχαίνει.

Το Λάθος αφορά και τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό από την Κυβέρνηση.

Τα ζητήματα που είναι στο τραπέζι:

Διαχείριση καταστροφών

Οικονομία

Ασφάλεια

Εθνική ασφάλεια και φυσικά Υγειονομική κρίση

Εύκολα καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε ότι η κυβέρνηση έχει έλειμμα σε όλα τα παραπάνω.

Υπαρκτά οικονομικοκοινωνικά ζητήματα που καίνε τους πολίτες δεν λύνονται σε καμία των περιπτώσεων επικοινωνιακά, άλλωστε αρχίζει να εξαντλείται και αυτό το αφήγημα με τα ελεγχόμενα "μέσα" τα οποία παρουσιάζουν μια ακραία αποκρουστική φυσιογνωμία.

Ο Λάκος των λεόντων που έσκαψε ο κύριος Μητσοτάκης με τον εκλογικό Νόμο, το πιο πιθανό είναι να αφορά τον ίδιο και η πτώση του εντός του γίνεται όλο και βεβαιότερη.

Οι εκλογές όσο καθυστερούν (αυτό το έχουμε δει επανειλημμένα) φθορά φέρνουν στην Κυβέρνηση και ενισχύουν την Αντιπολίτευση,

Βέβαια εδώ ισχύει και το Παράδειγμα Κύρτσου, ο ευφυής αναλυτής αναφέρθηκε στον Όρμπαν που με διάταγμα επανέφερε τις τιμές των προϊόντων στα προ ενεργειακής κρίσης επίπεδα, κάνοντας τους καταναλωτές ευτυχισμένους αλλά μάλλον δυστυχισμένη την οικονομία της χώρας του.

Το πλεονέκτημα της ξαφνικής προσφυγής στις κάλπες έχει απολεσθεί από την Κυβέρνηση, δεδομένου ότι όλα τα κόμματα πλέον είναι έτοιμα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Η Θεωρία του κέντρου

Πρώτος την διατύπωσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο ευφυέστατος αλλά αυτοκαταστροφικός πολιτικός που δέσποζε στην πολιτική σκηνή για δεκαετίες.

Δεν ήταν ο μόνος βέβαια, αλλά ο συγκεκριμένος το θεωρητικοποίησε το ζήτημα πριν 15 χρόνια, σε συνέντευξη του στον κ. Χατζηνικολάου.

Είναι λανθασμένη η θεωρία ότι το αποτέλεσμα το κρίνει το μετατοπιζόμενο πολιτικό Κέντρο.

Υπάρχει ο κλασικός κορμός της Κεντροδεξιάς, ο οποίος επίσης είναι σχετικά αμετακίνητος.

Ο κεντρικός Κορμός της Κεντροαριστεράς που επίσης είναι αμετακίνητος.

Οι δυο χώροι είναι εν δυνάμει ισόποσοι με 32-33% ο καθένας θα συμφωνήσω εδώ με τον Πάγκαλο.

Και υπολείπεται ένα κομμάτι μέγα .

Είναι η γαλάζιοι, βαθιά γαλάζιοι και ακροδεξιοί ψηφοφόροι που αποτελούν το 14%.

Και φυσικά οι κόκκινοι, βαθιά κόκκινοι και ακροαριστεροί ψηφοφόροι, με το ίδιο ποσοστό.

Προς επίρρωσιν των λεγόμενων μου θα αναφέρω το παράδειγμα Καμένου στον οποίο εισέρρευσε το βαθύ γαλάζιο, αποδυναμώνοντας τότε το βασικό κόμμα της ΔΕΞΙΑΣ ή το 10% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ επιπλέον στις τελευταίες εκλογες , θυμόμαστε το 22% στις Ευρωεκλογές το υπόλοιπο το άντλησε διότι κατάφερε και επικοινώνησε με το θυμικό του κόκκινου χώρου.

Είναι πεπλανημένη η θεωρία του κέντρου για τον απλούστατο λόγο, του ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα.

Το ρόλο του κέντρου καλύπτει η Κεντροδεξιά και η κεντροαριστερή πολιτική έκφραση, που είναι η εν δυνάμει αμετακίνητη ιδελογία. Ως εκ τούτου ο Μητσοτάκης αποδομείται από τον βαθιά γαλάζιο χώρο στην παρούσα συγκυρία, τον οποίο εξήγειρε με τις πλαστές θεωρίες του για το μεταναστευτικό.

Βέβαια αυτοί που ήταν ήρωες πριν 2,5 χρόνια, τώρα τους αποκαλεί ακροδεξιούς και φασίστες και τους στέλνει τα ΜΑΤ.

Αγαπητοί φίλοι, οι Ακρίτες που φυλάγουν Θερμοπύλες δεν είναι ακροδεξιοί η οτιδήποτε άλλο.

Είναι ένα ανακάτεμα του κόκκινου και του μπλε, αδιαχώριστο που υφίσταται τις συνέπειες της διαφαινόμενης μονιμοποίησης των μεταναστευτικών ροών.

Το στοίχημα λοιπόν:

Το στοίχημα για τον Μητσοτάκη είναι να ανακόψει τις ροές εξόδου του βαθύ μπλε από το κόμμα του

Το στοίχημα για Τσίπρα:

Είναι να ενεργοποιήσει τις κόκκινες ροές προς το κόμμα του.

Το στοίχημα Ανδρουλάκη:

Μετά μια δεκαετία είναι συμπρωταγωνιστής τον εξελίξεων  και πάλι ο χώρος του άλλοτε ΠΑΣΟΚ.

Βαρύ το δίλημμα, η Συγκυβέρνησις θα είναι αυτοκτονία με την Ν.Δ.

Με τον Σύριζα δεν υπάρχει κανένας δίαυλος επικοινωνίας, υπάρχει καχυποψία, εξοντωτικός ανταγωνισμός, δεδομένου ότι τα δύο κόμματα αναφέρονται στο ίδιο μπλοκ ψηφοφόρων! Επιπλέον υπάρχει ένα κακό κοινό παρελθον.

Δυσεπίλυτη και πολυπαραγοντική εξίσωση.

Υ.Γ.

Ο χώρος του ΚΙΝΑΛ είναι ασαφής ιδεολογικά.

Ο Λοβέρδος έκφραζε μια γαλάζια ιδεολογική απόκλιση και πρότασε την συγκυβέρνηση με την Ν.Δ..

Ο Ανδρουλάκης από ότι φαίνεται είναι εξ αριστερών.

Είναι το μεγάλο δίλλημα του Νεαρού προέδρου.

Θα επιστρέψει στην Παπανδρεϊκή Παράδοση της Αριστεράς;

Να θυμηθούμε την θεωρία της Σοσιαλιστικής κυβέρνησης το 1984 η οποία βρισκόταν μέσα στον καπιταλισμό (κάποιοι θα τα θυμούνται ασφαλώς), τα βαριά αριστερά στελέχη του κινήματος τότε ή ακόμα την φωτογραφία του ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ που βρισκόταν σχεδόν σε όλες τις τοπικές οργανώσεις του Κόμματος

Είναι το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί.

Δεν υπάρχουν κενά στην Ιστορία.

Άλλωστε το πράσινο δεν υπάρχει πλέον να εκτονώσει την Κατάσταση.

Το ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ιστορικό δίλημα, καταδικασμένο να συμπρωταγωνιστήσει.