Νίκος Καββαδίας, «Οἱ προσευχὲς τῶν ναυτικῶν» από την ποιητική συλλογή «Μαραμπού»

Νίκος Καββαδίας, «Οἱ προσευχὲς τῶν ναυτικῶν» από την ποιητική συλλογή «Μαραμπού»

 Οἱ Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτοῦ νὰ κοιμηθοῦν,

βρίσκουν στὴν πλώρη μία γωνιὰ ποὺ δὲν πηγαίνουν ἄλλοι

κι ὥρα πολλὴ προσεύχονται, βουβοί, γονατιστοὶ

μπρὸς σ᾿ ἕνα Βούδα κίτρινο ποὺ σκύβει τὸ κεφάλι.

Κάτι μακριὰ ὡς τὰ πόδια τους φορώντας νυχτικά,

μασώντας οἱ ὠχροκίτρινοι μικροὶ κινέζοι ρύζι,

προφέρουνε μὲ τὴν ψιλὴ φωνή τους προσευχὲς

κοιτάζοντας μία χάλκινη παγόδα ποὺ καπνίζει.

Οἱ Κούληδες μὲ τὴ βαριὰ ὠχροκίτρινη μορφὴ

βαστᾶν σκυφτοὶ τὰ γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,

κι οἱ Ἀράπηδες σιγοκουνᾶν τὸ σῶμα ρυθμικά,

κατάρες μουρμουρίζοντας ἐνάντια τοῦ θανάτου.

Οἱ Εὐρωπαῖοι τὰ χέρια τους κρατώντας ἀνοιχτά,

ἐκστατικὰ προσεύχονται γεμάτοι ἀπὸ ἱκεσία,

καὶ ψάλλουνε καθολικὲς ᾠδὲς μουρμουριστά,

ποὺ ἐμάθαν ὅταν πήγαιναν μικροὶ στὴν ἐκκλησία.

Καὶ οἱ Ἕλληνες, μὲ τὴ μορφὴ τὴ βασανιστική,

ἀπὸ συνήθεια κάνουνε, πρὶν πέσουν, τὸ σταυρό τους

κι ἀρχίζοντας μὲ σιγανὴ φωνὴ «Πάτερ ἡμῶν…»

τὸ μακρουλὸ σταυρώνουνε λερὸ προσκέφαλό τους.