Ptolemais-post: Δυο λόγια για το Γιάννη Μακρυμαλλάκη

Ptolemais-post: Δυο λόγια για το Γιάννη Μακρυμαλλάκη
Δυστυχώς και πάλι πτωχεύει η Εορδαία.
Φεύγουν οι παλαιότεροι, που κράτησαν τα λάβαρα και τη φωνή αυτής της περιοχής ψηλά.
Ένας από αυτούς ήτο ο Γιάννης Μακρυμαλλάκης.
Ζεστός άνθρωπος, εμβληματικός, με στεντόρεια φωνή, με κορμοστασιά Κρητική, κυπαρισσένια, λεβέντικη.
Ένας πολύ ανήσυχος άνθρωπος για τη μικρή Κοινωνία της Εορδαίας, έζησε μέσα της, αγωνίστηκε, αφομοιώθηκε, έγινε βλαστάρι της, πάσχισε με τον τρόπο και τις δυνάμεις του να τη μεγαλώσει.
Ήταν παρών στις εξέλιξες των καιρών, χωρίς να μασά τα λόγια του για ότι έβλεπε στραβό.
Δραστηριοποιήθηκε έντονα μέσα από το χώρο των Πολιτιστικών δρώμενων σε ένα άνισο αγώνα με την παρακμή που είναι διαχρονική.
Τον ενθυμούμαι στη σκάλα επάνω να προσπαθεί να στερεώσει στο σκοινί τα σημαιάκια για την εκδήλωση της αποκριάς. Του είχα πει: Γιάννη κάτι κάναμε λάθος, η νεολαία είναι απούσα, δεν ακολουθεί, δεν συμμετέχει. Κούνησε με θλίψη το κεφάλι του.
Εκτιμώ ότι με την απώλεια του Γιάννη κλείνει ένας κύκλος στην Πτολεμαΐδα, υπάρχει ένα τέλος εποχής και μια ασυνέχεια.
Δυστυχώς επτωχεύσαμεν και πάλι.
Συλλυπητήρια εις τους οικείους του.
Συλλυπητήρια και εις ολόκληρην την Εορδαίαν.