Η ενωμένη Αριστερά μπορεί να κερδίζει, η ακροδεξιά χάνει όταν η συμμετοχή ανεβαίνει, ο Μακρόν έχει τελειώσει πολιτικά, η ακυβερνησία δεν είναι καθόλου απίθανη

Η ενωμένη Αριστερά μπορεί να κερδίζει, η ακροδεξιά χάνει όταν η συμμετοχή ανεβαίνει, ο Μακρόν έχει τελειώσει πολιτικά, η ακυβερνησία δεν είναι καθόλου απίθανη
Αν εμπιστευτούμε την πρώτη πρόγνωση αποτελέσματος, που συνήθως είναι αξιόπιστη στη Γαλλία, μπορούμε να εξάγουμε μερικά βασικά συμπεράσματα από το διαφαινόμενο εκλογικό αποτέλεσμα, που όλοι αποκαλούν έκπληξη στις πρώτες τους αντιδράσεις.

Μελανσόν / Ο Μακρόν να μας δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης - Είμαστε έτοιμοι
1. Η Ακροδεξιά είναι ισχυρή, αλλά δεν είναι πλειοψηφική δύναμη μέσα στην κοινωνία. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να ανακουφίζει, αλλά δε μπορεί να καθησυχάζει. Το σίγουρο είναι ότι κάθε φορά που σημαίνει συναγερμός για τη Δημοκρατία και οι πολίτες αποφασίζουν να πάνε στις κάλπες το ποσοστό της Λεπέν πέφτει. Η ακροδεξιά βγαίνει πάντα κερδισμένη από τη μεγάλη αποχή, που τώρα αποφεύχθηκε.
2. Αυτό σημαίνει κάτι για την Αριστερά που απέδειξε ότι ενωμένη μπορεί να καταγράψει νίκες. Δεν θα πρέπει όμως να συμβαίνει αυτό μόνο όταν συστρατεύεται ως «ασπίδα» απέναντι στην ακροδεξιά επέλαση. Θα χρειαστεί να υπάρξουν σύγχρονες, πειστικές προτάσεις που θα δίνουν κίνητρο στους πολίτες να έρχονται στην κάλπη και να γυρνούν την πλάτη στον ακροδεξιό λαϊκισμό.

3. Ο Εμανουέλ Μακρόν και το εγχείρημα του ενός απολιτίκ πολυσυλλεκτικού Κέντρου μπορεί να γλύτωσε τον απόλυτο εξευτελισμό - όπως όλα δείχνουν - αλλά η κλεψύδρα του αδειάζει. Δε μπορεί ούτε να πείσει ούτε να εμπνεύσει την κοινωνία. Μπορεί να ακολουθείται από ένα κομμάτι των πιο «άνετων» οικονομικά και να έχει την στήριξη του σημαντικότερου μέρους του επιχειρηματικού και τραπεζικού κατεστημένου, αλλά η λάμψη του έχει χαθεί και πιθανώς το προσωποπαγές κόμμα του θα περάσει κάποια στιγμή στην αφάνεια.

4. Η γκολική Δεξιά των Ρεπουμπλικάνων δε μπόρεσε να διαχωρίσει σαφώς τη θέση της από την δεξιά γειτόνισσά της. Μέχρι τελευταία στιγμή έδειχνε να προτιμά τους υποψήφιους της ακροδεξιάς από εκείνους της «άκρας Αριστεράς» όπως την αποκαλούσε. Δε μπορεί να λειτουργήσει πλέον ούτε σαν δεκανίκι για τον Μακρόν. Δεν είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας, αλλά ο τρόπος σκέψης της συμβαδίζει με εκείνον πολλών Ευρωπαίων Χριστιανοδημοκρατών, όπως για παράδειγμα στην Ισπανία ή στην Ιταλία.

5. Ο κίνδυνος της ακυβερνησίας κάθε άλλο παρά εξαφανίστηκε και θα απαιτηθεί πολιτική ψυχραιμία και σοφία από έναν πρόεδρο που δεν έχει πείσει ότι διαθέτει αυτά τα χαρίσματα, για να μην πέσει η Γαλλία σε μια ιδόμορφη αφασία ή ακόμα σε περιδίνηση. Είναι μάλλον απίθανο ο Μακρόν να κοιτάξει αριστερά του. Ισως να προσπαθήσει να δοκιμάσει τη συνοχή του Νέου Λαϊκού Μετώπου, αλλά ούτε τότε θα μπορέσει να βρει κάποια χρήσιμη πλειοψηφία.

6. Λογικά ο ρόλος της Γαλλίας στην Ευρώπη δεν ενισχύεται απόψε. Μια χώρα που θα συνεχίσει να αναζητά λύσεις στα αδιέξοδά της δεν είναι απαραίτητα ότι καλύτερο για τους εταίρους της. Ειδικά σε μια φάση που και η Γερμανία μοιάζει να προχωρά ως υπνοβάτης.

ΥΓ. Και η Γαλλία ψηφίζει με βάση το πλειοψηφικό σύστημα. Οπότε μένει να δούμε εκτός από τις έδρες και τα ποσοστά των κομμάτων (έστω κατά προσέγγιση) για να έχουμε μια εικόνα για το τι τελικά ακριβώς πιστεύουν οι Γάλλοι.ιαφημίσεις αναζήτησης

https://www.avgi.gr/diethni/489791_amesi-analysi-exi-syn-mia-protes-paratiriseis