Το σπίτι που έπεσε μαχόμενος ο Καπετάν Φούφας και το αδιέξοδο για τη Δημιουργία του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα (Η ευθύνη ανήκει στους Αυτοδιοικητικούς;)

Είναι καλά τα μνημόσυνα, οι επίσημοι με τα κουστούμια, τα βίντεο του στυλ "πέστε μας κάτι", αλλά προσφέρουν στη Συλλογική Ιστορική Μνήμη το ελάχιστο;

Ερώτημα που πλανάται στην χώρα των υπερφιάλων εκδηλώσεων.

Ο Μακεδονομάχος Ζαχαρίας Παπαδάς ή καπετάν Φούφας γεννήθηκε στο χωριό Πλατανάκι Αρκαδίας το 1876. Ήτο Έλληνας αξιωματικός (ανθυπολοχαγός). Εισήλθε στη Δυτική Μακεδονία στις αρχές του 1906 ως αρχηγός σώματος. Έδρασε στην ευρύτερη περιοχή Βιτσίου - Φλώρινας - Περιστερίου. Τον Μάρτιο του 1906 εισέβαλε στην περιοχή Κορεστίων, όπου απέκρουσε τουρκική επίθεση από 250 άνδρες.

Στις 31 Ιουλίου 1906 επέστρεψε στην ελεύθερη Ελλάδα.

Στις 10 Απριλίου 1907, ξαναμπαίνει στη Μακεδονία (περιοχή Αγιοφύλλου) επικεφαλής 35 ανδρών με προορισμό και πάλι το Βίτσι.

Τη νύχτα της 7ης προς 8η Μαΐου 1907 ο Ζαχαρίας Παπαδάς επιτέθηκε με τους άνδρες του στο χωριό Παλαιοχώρι εναντίον Βουλγάρων κομιτατζήδων, σε συνεργασία με το σώμα του επίσης Ανθυπολοχαγού Γρηγορίου Φαληρέα.

Στη μάχη που ακολούθησε, βρήκε το θάνατο μαζί με τέσσερις άνδρες του.

Σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης, η Κοινότητα το 1932 μετονόμασε το χωριό από Παλαιοχώρι σε Φούφας (Δήμος Εορδαίας).

Επίσης κάθε χρόνο τελείται στο Πλατανάκι Αρκαδίας, τον τόπο γέννησής του, ετήσιο μνημόσυνο στην μνήμη του.

Το ιστορικό του Ήρωα Μακεδονομάχου είναι αυτό!

Να τονίσω εδώ πέρα, η Μεγάλη ήττα του Ελληνικού στρατού το 1897 με τις δυσβάστακτες συνέπειες της εποχής εκείνης, δημιούργησε το υπόστρωμα ανασύνταξης των Ελληνικών δυνάμεων και φυσικά του Ελληνικού Στρατεύματος.

Ο σύντομος Μακεδονικός αγώνας εκεί εδράζεται, στην Ήττα από την όποια αναπτύσσεται ακόμη πιο έντονη η ζύμη του Αλυτρωτισμού και της Εθνική Υπερηφάνειας (το Έθνος ακόμη μια φορά αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του).

Και επακολουθούν όλα τα γεγονότα με τους Βαλκανικούς πολέμους, που η Ελλάς πλέον είναι έτοιμη στρατιωτικά.

Το σπίτι που έπεσε μαχόμενος ο Μακεδονομάχος με τους τέσσερις Μανιάτες συντρόφους του υπάρχει με μύρια προβλήματα και κινδυνεύει να πέσει.

Ο ιδιοκτήτης του το διαθέτει προς πώλησιν, οι τοπικοί φορείς ενδιαφέρονται να το πάρουν (Δήμος και Περιφέρεια), επαφές έγιναν αρκετές, νομίζω δεν διαφωνεί κανείς για τη χρησιμότητα του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή μας και όμως η ιστορία σκαλώνει συνεχώς, και συνεχώς αναρτώνται βίντεο και δημοσιεύματα που ρίχνουν το φταίξιμο στον ιδιοκτήτη .

Το Ιστορικό

 Επί κυρίας Βρυζίδου, Δημάρχου Μουρικίου έγιναν οι πρώτες διερευνητικές επαφές, τότε παίρνεται η πρωτοβουλία μέσω "ορκωτού εκτιμητή" να οριστεί το τίμημα.

Οι επαφές έγιναν στο γραφείο της κυρίας Τερζοπούλου (προσχέδιο συμβολαίου), και ενώ πρόκειται για τριώροφο ακίνητο, ισόγειο + δύο ορόφους, παρουσιάζεται ως "μονώροφο μεθ΄ υπογείου και πρώτου ορόφου".

Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη σκοπός ήταν να ψαλιδιστεί η αντικειμενική του αξία.

Υπάρχει έντονη διαφωνία και καταλήγει να είναι άγονη η επαφή αυτή. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει εδώ και ο κύριος Μπίγκας.

Το ποσό που είχε στο μυαλό της η Δημοτική Αρχή την οποία εκπροσωπούσε η κυρία Βρυζίδου είναι 60.000 ευρώ, δεν το σχολιάζω το αφήνω στους αναγνώστες.

Μάλιστα τα χρήματα δεν υπήρχαν εν τοις πράγμασι και είπαν στον ιδιόκτητη (Βασίλειον Σωτηρόπουλο) όταν θα υπάρξει έγκριση θα σου τα δώσουμε!!! Εάν ευσταθούν οι ισχυρισμοί είναι απίθανες καταστάσεις.

Επί κυρίου Ζαμανίδη υπήρξε έντονο ενδιαφέρον να προχωρήσει η υπόθεση και ζητήθηκε να γίνει καταμέτρηση εμβαδού και ορόφων παρουσία του Αντιδημάρχου τότε, του κυρίου Κωνσταντίνου Πολυχρονίδη, όπως και έγινε, πράγμα που κατά τον ισχυρισμό του ιδιοκτήτη ο Αντιδήμαρχος έδωσε δίκιο στον ιδιοκτήτη. Όμως, πάντα υπάρχει ένα όμως, ενώ ανεβαίνει η αντικειμενική του αξία, καλεί ο κ. Ζαμανίδης να πληρώσει τις εκτεταμένες βλάβες ο ιδιοκτήτης, μειώνοντας έτσι το ποσό που θα καταλήξει στον Ιδιοκτήτη από 60.000 χιλιάδες ευρώ στις 26.000, αυτά ισχυρίζεται ο ιδιοκτήτης και είναι εύκολο να επιβεβαιωθούν.

Επίσης το 2016 ο κύριος Πλακεντάς ως Αντιπεριφερειάρχης έδειξε ενδιαφέρον διά την αγορά του Αρχοντικού λέγοντας: ότι υπάρχει απόφασις αναζητούνται τα κονδύλια.

Η αντικειμενική διάστασις του Μακεδονικού Αρχοντικού

Το Αρχοντικό έχει εμβαδον 318 τετραγωνικών μέτρων, εκ των οποίων το πλινθότιστο οίκημα με τους βοηθητικούς χώρους εχει καταπέσει από το σεισμό του 1995.

Υπάρχει η Αυλή, ένθεν του κεντρικού οικήματος υπήρχαν βοηθητικοί χώροι που κατέρρευσαν με τους σεισμούς τυ 1995 και αποτελούνταν από Πρόχειρη κουζίνα, καθιστικό, φούρνο αποθήκη σταύλο και υπόστεγο.

Στο κεντρικό κτίριο είναι η είσοδος στο ισόγειο, που βρισκόταν εντός του το πιο επίσημο καθημερινό, ο αργαλειός, τα εργαστήρια, το τυροκομείο, δωμάτια, μπάνια και άλλοι βοηθητικοί χώροι. Να τονίσουμε ότι η αυλή όπως όλα τα Μακεδονικά Αρχοντικά της εποχής είναι εσωτερική και χωρίς παράθυρα στον εξωτερικό χώρο της Πλατείας,  δια λόγους ασφαλείας.

Έξωθεν υπάρχει κλίμαξ με 18 σκαλοπάτια, που οδηγεί στον πρώτο όροφο, που κυρίως αποτελείται από δωμάτια.

Και εσωτερική σκάλα από εκεί με 18 σκαλοπάτια που οδηγεί στο δεύτερο όροφο.

Αυτό είναι το ακίνητο και αυτή είναι η ιστορία.

Όπως όλα τα μεγάλα και σοβαρά έργα στην Εορδαία και αυτό σκαλώνει.

Δεν είναι γόρδιος δεσμός ανέλυτος, υπάρχει λύσις, όμως χρειάζεται διάλογος και αυτός δεν υπάρχει.

Πήρα την πρωτοβουλία να αναδείξω το ζήτημα, τουλάχιστον να οικοδομηθούν γέφυρες διαλόγου και επικοινωνίας μεταξύ των συμβαλλομένων μερών.

Υπάρχει κάποιος που διαφωνεί για την αναγκαιότητα Δημιουργίας Μακεδονικού Μουσείου στο χώρο αυτό;

Ας το λύσουμε λοιπόν το πρόβλημα πριν καταρρεύσει ακόμη ένας ιστορικός χώρος.

Και επειδή τα λόγια είναι αέρας ενώ τα γραπτά μένουν, ας Δημοσιοποιηθούν αυτές οι προτάσεις μαζι με τις επίσημες εκτιμήσεις που έγιναν προς τον Ιδιοκτήτη, κατ’ αυτόν τον τρόπο θα λυθούν οι παρεξηγήσεις.

Με το διάλογο όλα λύνονται και οικοδομούνται Μακεδονικά Μουσεία!!!!

Συγγράφει διά την Παρακμήν της Πόλεως ο Πολιτίδης Χρήστος