Και ο Νίκος Παπανδρέου θέτει θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ – «Άμεσα ο λόγος στα μέλη και τους φίλους»

Τρέχουν οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, καθώς πληθαίνουν οι φωνές εντός του κόμματος που αμφισβητούν την ηγεσία μετά τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών.

Μετά τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, τον Παύλο Γερουλάνο, ήταν η σειρά του Νίκου Παπανδρέου να θέσει ευθέως θέμα ηγεσίας μέσω άρθρου στο protothema.gr.

«Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για το κόμμα μας, το λόγο πρέπει να έχουν άμεσα οι φίλοι και τα μέλη της», επισημαίνει μεταξύ άλλων από τον εκλεγμένο ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

«Τα προβλήματα μεγαλώνουν και η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει. Η ιστορία τους απρόθυμους τους αφήνει πίσω», συμπληρώνει.

Το άρθρο του Νίκου Παπανδρέου
«Αλλαγή

Κανείς δεν μπορεί ή μάλλον δεν θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Το εκλογικό σώμα έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι στο πολιτικό σύστημα. Οριζοντίως και χωρίς καμία εξαίρεση. Η ενίσχυση της άκρας δεξιάς είναι μια θλιβερή υπενθύμιση των συνεπειών της ανισότητας, της καθημερινής ανασφάλειας και μιας γενικευμένης κρίσης πολιτικής αντιπροσώπευσης. Το τελευταίο είναι οξύτατο στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.

Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, καθώς και των πρόσφατων ευρωεκλογών σηματοδότησαν την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συμπολίτες μας σήμαναν το τέλος της εποχής του λαϊκισμού και των ακραίων πολιτικών επιλογών και τουλάχιστον στις εθνικές εκλογές, ο κεντρώος χώρος έκρινε ότι πρέπει να στραφεί αναγκαστικά προς μια- ενδεχομένως- επίφαση πολιτική σταθερότητας. Βαρύνει τον Πρωθυπουργό, ότι δεν ανταποκρίθηκε σε αυτές τις προσδοκίες. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι κυβέρνηση επειδή έχει να επιδείξει έργο. Είναι κυβέρνηση εν απουσία -έστω προσωρινώς- άλλης επιλογής. Αυτό δεν συνιστά πολιτική παρακαταθήκη για το μέλλον της χώρας, ούτε περιποιεί τιμή στο πολιτικό σύστημα.

Το πρόσφατο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών καταδεικνύει την ανάγκη της κοινωνίας για την παλινόρθωση του προοδευτικού χώρου. Πολλοί μιλούν για την ανάγκη συνένωσης του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, η ένωση δύο ή και περισσότερων μικρών και μεσαίων κομμάτων της κεντροαριστεράς από μόνη της ενέχει κινδύνους. Εμπεριέχει την αντίφαση ότι συλλέγοντας προβληματικούς πολιτικούς οργανισμούς θα χτίσουμε ένα υγιές και ενιαίο κόμμα. Όμως, δύο λάθη δεν αθροίζουν σε ένα σωστό. Φοβούμαι ότι η πολυδιαφημιζόμενη ένωση κομμάτων είναι το άθροισμα επιμέρους προσωπικών στρατηγικών. Και ως τέτοια θα είναι αλυσιτελής και μελλοθάνατη, αν δεν προηγηθεί σοβαρός διάλογος με βάση κοινές αξίες και σοβαρό πολιτικό όραμα. Πολιτικές συμφωνίες γίνονται με βάση συγκεκριμένους στόχους, όχι ως διαχείριση αμοιβαίας εκλογικής αποτυχίας.

Έχω διατυπώσει και συνεχίζω να διατρανώνω, ότι ο μόνος αξιόπιστος φορέας για την ανάταξη της κεντροαριστεράς είναι και παραμένει το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα πολιτικού καιροσκοπισμού. Η παράταξη εδράζεται στη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, τη σημαντικότερη πολιτική διακήρυξη στη νεότερη ιστορία της χώρας μας και η οποία παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ. Εμφορείται από ανεξίτηλες πολιτικές αξίες ανθρωπισμού, κοινωνικής δικαιοσύνης και πατριωτισμού επί των οποίων σφυρηλατήθηκαν ιστορικοί δεσμοί με την κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ Είναι συνυφασμένο με τις μεγαλύτερες πολιτικές μας στιγμές.Στιγμές συλλογικής ευφορίας και εθνικής ανάτασης και βέβαια- σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας – επώδυνες αλλά και απαραίτητες.

Η ανόρθωση και η παλινόρθωση του ΠΑΣΟΚ είναι προϋπόθεση για την ανάταξη του προοδευτικού χώρου. Αυτό δεν συνιστά στενά κομματικό ζήτημα αλλά αφορά την κοινωνία η οποία στενάζει κάτω από νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες. Ιδεοληψίες οι οποίες δεν συντελούν στην οικονομική ανάπτυξη ούτε στην κοινωνική πρόοδο και αυτό γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο σαφές.

Ας μιλήσουμε λοιπόν- λίγο ακόμα- για το ΠΑΣΟΚ. Είχαμε μια χρονιά ορόσημο όπου η λαϊκίστική και ενίοτε αιμοσταγής πολιτική φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε. Ήταν όμως και η τρίτη συνεχή χρονιά καθώς και η τρίτη συνεχή εκλογή, όπου το ΠΑΣΟΚ έμεινε στάσιμο σε πολύ χαμηλά διψήφια ποσοστά και δυστυχώς καθηλώθηκε. Παραδοσιακοί ψηφοφόροι μας επέλεξαν να μην μας εμπιστευθούν, για την πρωτοβουλία στην προοδευτική αντιπολίτευση, πόσο μάλλον για τη διακυβέρνηση. Αντ’αυτού προτίμησαν οτιδήποτε άλλο. Ήταν μια ιστορική ευκαιρία που δυστυχώς παρήλθε ανεπιστρεπτί. Δεν είναι όμως το τέλος, ούτε και η απώλεια της τελευταίας ιστορικής ευκαιρίας.

Η τρίτη θέση συνιστά ήττα. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το υποδεκάμετρο. Δεν γίνεται πολιτική ανατροπή με βάση μικροπολιτικές αναλύσεις για λίγα δεκαδικά ψηφία. Στην πολιτική μετριέσαι στα μάτια της κοινωνίας σε σχέση με τους άλλους, όχι με τον εαυτό σου και το πρόσφατο παρελθόν του. Το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να εκφράσει ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο. Τα όργανα του κόμματος δε λειτούργησαν ώστε να μεταφέρουν τα επιμέρους μηνύματα στους πολίτες. Διαδοχικές εκλογικές ευκαιρίες χάθηκαν. Και η ιστορία δε γυρίζει πίσω.

Οι ευθύνες στην πολιτική είναι αντικειμενικές. Την ευθύνη έχει η ηγεσία de facto και είναι αυτή η οποία απορρίφθηκε από το πολιτικό σώμα. Ενίοτε όμως οι ευθύνες είναι και υποκειμενικές. Σε διαδοχικές εκλογές επικράτησαν μικροπολιτικές, προσωποπαγείς και ευνοιοκρατικές στρατηγικές. Αυτό οδήγησε σε, διαιρέσεις που διέτρεξαν το κόμμα από τα στελέχη μέχρι και τη βάση των φίλων του. Τίποτα από αυτά δεν συνάδουν με τις αξίες του ΠΑΣΟΚ. Αυτό το γνωρίζει η κοινωνία, η οποία στις πρόσφατες εκλογές, τις απέρριψε με κάθε τρόπο.

Θέτει εντούτοις ένα ερώτημα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το τελευταίο ατυχές αποτέλεσμα, ως απινίδωση για την αφύπνιση του χώρου μας ή η ιστορική παράταξη του Ανδρέα Παπανδρέου θα αιμορραγήσει- αργά ίσως- αλλά σίγουρα βασανιστικά προς την ιστορική της εξαφάνιση. Το τελευταίο είναι κάτι που προσωπικά δεν μπορώ να δεχθώ για πλείστους λόγους.

Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε για να υπηρετεί το λαό και τα συμφέροντα του. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός με κάποιους από τους αξιότερους ανθρώπους του πολιτικού χώρου. Μπορεί καλύτερα και μπορεί να συνεχίσει να εκπληρώνει την ιστορική του αποστολή και το λόγο για τον οποίο ιδρύθηκε. Προϋπόθεση για αυτό είναι μια ριζοσπαστική ανατροπή και η επανεκκίνηση της παράταξης. Όχι η διαχείριση της ιστορικής του σφραγίδας.Τ ο ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όπως και η προοδευτική παράταξη συνολικά. Οποιαδήποτε συζήτηση χρήζει άμεσα νομιμοποιήσεως. Ο Βορράς στην πολιτική του πυξίδα είναι ο λαός τον οποίο πρέπει να υπηρετεί.

Ο κόσμος θέλει ένα γνήσιο λαϊκό κίνημα. Ένα ΠΑΣΟΚ που αγκαλιάζει τους πολίτες. Ένα ΠΑΣΟΚ που δεν αφαιρεί αλλά προσθέτει. Ένα ΠΑΣΟΚ που δεν διαιρεί αλλά ενώνει.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για το κόμμα μας, το λόγο πρέπει να έχουν άμεσα οι φίλοι και τα μέλη της, η αληθινή βάση του ΠΑΣΟΚ. Τα προβλήματα μεγαλώνουν και η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει. Η ιστορία τους απρόθυμους τους αφήνει πίσω».