Πολιτίδης Χρήστος: Η Πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς  τις Eυρωεκλογές - Διαπιστώσεις, επισημάνσεις, συμπεράσματα

Η Πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς  τις Eυρωεκλογές - Διαπιστώσεις, επισημάνσεις, συμπεράσματα

Υπήρξε μια δυστοπία όλη αυτή την περίοδο, από τις εκλογές για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας μέχρι σήμερα.

Ο κίνδυνος διάλυσης της παρατάξεως ήτο εμφανής και φυσικά σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα κατέρρεε και το Αριστερό όνειρο, που τόσα επενδύθηκαν σ’ αυτό, τουλάχιστον από το Λαό της Αριστεράς.

Ο πολιτικός χρόνος τον οποίον  έχασε το κόμμα είναι δυσαναπλήρωτος, το τι έγινε θα το δούμε καθ’ οδόν.

Αυτό που πρέπει να βάλουμε στο τραπέζι είναι η πολιτική, η οποία ήτο απούσα ή παραγκωνισμένη, με τις πάσης φύσεως αθλιότητες και ιδιοτελείς συμπεριφορές (Πάντα εις το όνομα της ιδεολογικής καθαρότατος).

Η νέα ηγεσία με τον Κασσελάκη ασφαλώς έχει προβλήματα και αδυναμίες, μέσα από τις διαδοχικές ήττες και το κλίμα απαισιοδοξίας και αδράνειας που πρόεκυψε  απ’ τις εκλογές το κόμμα προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό του, ο Κασσελάκης είναι η επίφαση.

Το 2019 με την ήττα υπήρξε ένα πάγωμα και μια απαισιοδοξία.

Το 2021 υπήρξε εγκατάλειψις της «πολιτικής ζωής» και μια κούραση, όλοι τα βλέπαμε.

Το 2023 η μοιρολατρική διάθεση ότι ο Μητσοτάκης θα πέσει ως ώριμο φρούτο από μόνος του αποδείχτηκε αυταπάτη, ο Μητσοτάκης φθειρόταν με μικρότερο βαθμό από το ΣΥΡΙΖΑ και η ιδέα αποδόμησής του οδηγούσε σε περαιτέρω αδράνεια.

Το 2023 μετά τις δεύτερες εκλογές,  ήτο διάχυτη η παρακμή και το πολιτικό κλίμα κακοφορμισμένο.

Η αδράνεια της ηγεσίας  ανατροφοδοτούσε και την απαξίωση των τοπικών οργανώσεων.

Έχασαν τον κινηματικό τους χαρακτήρα, έχασαν το καινοτόμο πνεύμα και τις επιμέρους παρεμβάσεις σε όλες τις εκφάνσεις της Πολιτικής ζωής.

Ότι συμβαίνει εις την Πόλιν μου συμβαίνει και εις ολόκληρη την Ελλάδα, έτσι θεμελιώθηκε μια γενίκευση, ένα στάτους το οποίο έχει οδηγήσει στην εσωστρέφεια, την άμυνα και τη μοιρολατρία.

Είναι αλήθεια αυτό που είπε Πρόεδρος, ότι δηλαδή έχει λιώσει πολλά ζευγάρια παπούτσια.

Οι  τοπικές οργανώσεις είναι αποδιοργανωμένες και αδρανείς.

Δεν βοηθούν το κέντρο.

Δεν κερδίζονται έτσι οι μάχες.

Υπάρχει χρόνος ανασύστασης των κυττάρων, με ανοιχτές διαδικασίες, όχι κλειστές, όταν λέμε άνοιγμα στην κοινωνία «και» αυτό εννοούμε, ως έξοδο από την εσωστρέφεια.

Εδώ είναι το κλειδί για την ανατροπή και την ανασύνταξη του νέου πολιτικού μορφώματος, που γεννάται ή προσπαθεί να βγει στο φως.

Ο παλαιός ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε τον κύκλο του, οι μοιρολογίστρες πρέπει να αποχωρήσουν από την ορχήστρα και να εισέρθει η πολιτική.

Χωρίς ανασύνταξη των Τοπικών Οργανώσεων δεν θα γίνει τίποτα.

Εκεί έχασε το στοίχημα το ΠΑΣΟΚ - Εκεί και το χάνει.

Εκεί μπορεί να το κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα δυο κόμματα είναι συγκοινωνούντα δοχεία, όταν ανεβαίνει το ένα, κατεβαίνει το άλλο.

Η δεξαμενή ψήφων είναι μια, κοινή και αδιαίρετη και το κλίμα σε επίπεδο κορυφής δηλητηριασμένο.

Δεν μπορεί να υπάρξει καμία συνεργασία (ο Aυτοδιοικητικός χώρος είναι μια άλλη ιστορία), είναι μοιραίο ο τρίτος των Ευρωεκλογών να μπει σε μια ατέρμονη διαλυτική διαδικασία.

Οι μονάδες που συναποτέλεσαν τη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, με τρόπο αλαζονικό υπερεκτίμησαν το μέγεθος τους, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο στην ιστορία τα υποκείμενα μετατρέπονται σε παράσιτα και υπ’ αυτήν την ιδιότητα μεγαλώνουν το μέγεθος τους.

Ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ με το μεγαλύτερο κομμάτι εξ αυτών θα ξανασυναντηθεί, δημιουργικά αυτή τη φορά, το πότε κάνεις δε το γνωρίζει.

Εν κατακλείδι

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ που πρόεκυψε σ’ αυτή την εξελικτική διαδικασία, είχε την τύχη να έχει ακόμη έναν χαρισματικό ηγέτη, για να κεφαλαιοποιήσουμε τον Κασσελάκη χρειάζονται να κινηθούν διαδικασίες από τη βάση.

Μόνος του δεν έχει πιθανότητες, το κεφάλαιο εξαντλείται όταν δεν αποκτά υπεραξία.

Αυτό είχε διατυπώσει ο παππούς Μαρξ, στην «Κριτική Της Πολιτικής Οικονομίας».

Πολιτίδης Χρήστος

Εκδότης της εφημερίδος “ptolemais-post”