Πολιτίδης Χρήστος: Τα γεροντοπαλίκαρα της Αριστεράς, τα τρελοκόριτσα, ο αυτοβαυκαλισμός και η ηδονή της καρέκλας

Τα γεροντοπαλίκαρα της Αριστεράς, τα τρελοκόριτσα, ο αυτοβαυκαλισμός και η ηδονή της καρέκλας
Ο "Παπασπιτούλης" (χτυπούσε ακίνητα κατασχεμένα φουκαράδων), ο Δραγασάκης , ο Δρίτσας, ο Τσακαλώτος και οι λοιποί "πολιτικοί γεροντόμαγκες" και αυθεντίες της Αριστεράς και ασφαλώς η αναγκαιότητα επανίδρυσης αυτής.
Αυτό που έμαθαν ήταν να κάνουν φράξιες, διαλυτικές κινήσεις, διασπάσεις και πάσης φύσεως τυχοδιωκτικές ενέργειες, πάντοτε εις το όνομα της ιδεολογικής καθαρότητος και εις το όνομα του Λαού (αυτόκλητα, χωρίς ο Λαός να τους δίνει καμία σημασία).
Και υπάρχουν και άνθρωποι που τους παίρνουν σοβαρά και μάλιστα μιλούν εξ ονόματος τους.
Όλοι οι πολιτικοί τυχοδιώκτες στην Αριστερά ίδιοι είναι και φυσικά προερχόμενοι σε συντριπτική πλειοψηφία από το σταλινογενή χώρο.
Η Σοβιετική Ένωση, ότι απόμεινε από αυτήν, τότε, έλεγε ότι τα ψυχιατρεία είχαν πολιτική λειτουργία, και αυτοί ορκίζονταν στο όνομα του Σοβιετισμού, όπως τώρα ορκίζονται στο όνομα του αντικασσελακισμού.
Να θυμηθούμε το Νίκο Πουλαντζά: «Ο σοσιαλισμός θα είναι Δημοκρατικός ή δεν θα είναι Σοσιαλισμός».
Μήπως άνοιξαν ποτέ κάποιο βιβλίο…
Στα εύκολα ήταν μέσα στα χαμόγελα, στα δύσκολα σπρώχνουν το Πολιτικό Υποκείμενο της Αριστεράς βαθιά, στην αγχόνη.
Άι σιχτίρ, είναι ευγενική η έκφρασις, απέναντι σ’ όσα έχουν κάνει.
Πολύ ευγενική.
Την προσωπική τους ατζέντα είχαν μπροστά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδιαρθρώνεται, κάνει βήματα, αποκτά σύγχρονο πολιτικό λόγο, εν αντιθέσει οι βρυκόλακες μαζί με τους ομπρελοκαρεκλάκηδες σκάβουν μνήματα.
Αυτά τους δίδαξε το σταλινικό ίδρυμα που ήταν τρόφιμοι.
Η Ευρω-αριστερά θα συνεχίσει να βαδίζει, αναζητώντας την σύγχρονη πλευρά της, αυτά που δίδαξαν οι θεωρητικοί: Πουλαντζάς, Λεφέβρ, ο Γκολντμάν, ο Μπετελέμ, ο Αλτουσέρ, αλλά και οι Φουκώ με τον Μπουρντιέ, αυτά είναι μπροστά.
Ρωτήσετε τους μαρμπαδραγασάκηδες άνοιξαν ποτέ ένα βιβλίο…
Αυτά που έμαθαν στη ζωή τους αυτά κάνουν και τώρα. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα όμως.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδιαρθρώνεται χωρίς συνιστώσες, αυτές ήταν το μεγάλο καρκίνωμα που διέλυσαν το κίνημα, δεν ήταν ρεύματα ιδεών αλλά στρατοί, στυλ Πριγκόζιν.

Το είπε ο κύριος Λαφαζάνης (ένας πολύ έντιμος άνρωπος) έχω τέσσερα δικαστήρια από τον Τσακαλώτο για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Το κομμάτι εκείνο που απεχώρησε από το ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ήταν λεβέντες, δεν ήταν λαμόγια σαν τους τωρινούς.
Εκείνη η περίοδος έκλεισε όμως.
Το βλέμμα στο μέλλον.
Επειδή ρωτούν διάφοροι ποιος τα γράφει αυτά.
Η απάντησις είναι:
Ο Πολιτίδης Χρήστος, ο οποίος έχει 4 τουλάχιστον δεκαετίες μέσα στα δρώμενα της ανανεωτικής αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, αυτοί που ρωτούν, δεν γνωρίζουν προφανώς, διότι εμφανίστηκαν επάνω στην πολιτική μόδα, έχει δεν έχει μια δεκαετία.
Μόδα  ήταν και έτρεξαν να πιάσουν στασίδι...

Οι αποστάτες δεν είχαν καμία σχέση με το Κινηματικό Ριζοσπαστικό Κομμάτι της Αριστεράς, κομματική γραφειοκρατία σοβιετικού τύπου συναποτελούσαν, μέσα στην ανάγκη ενός κεντροαριστερού κόμματος, που αναζητούσε να εκσυγχρονιστεί και να εκφράσει σύγχρονο λόγο, καλύπτοντας το μεγάλο κενό στην Ελληνική κοινωνία.
Οι μπαρμπάδες ήταν οι εγκάθετοι, δεν είχαν πρόβλημα με τα μνημόνια όταν τα ψήφιζαν, φυσικά γιατί κρατούσαν καρέκλες - έχουν όμως με τον κ. Κασσελάκη που δεν ψήφισε κανένα μνημόνιο.