Η τέλεση θρησκευτικής Εορτής στο Ι. Ν. του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου και η σκιά της Νεοελληνικής λεξιπενίας

Όταν είμαστε παιδιά (συμπαρίσταμαι τώρα που μεγαλώσαμε στην μοναξιά των ομοίων μου) ο θεσμός της Εμποροπανήγυρης συνιστούσε το σημαντικότερο δρώμενο του έτους στην περίκλειστη ηπειρωτική περιοχή μας.

Ήταν η εισαγωγή σε ένα χώρο θαυμάτων, όλα υπήρχαν εντός του, οι νέες ανακαλύψεις, τα περίεργα μεταφυσικά πράγματα, η διασκέδαση, το αλκοόλ, τα εμπορεύματα, οι νέες ιδέες, οι ευρεσιτεχνίες, ο ζωολογικός κήπος, ο γύρος του θανάτου, οι αλυσίδες, τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, οι ντιζέζ (γυναίκες ελαφρών ηθών που έκαννα τους άντρες να ονειροπολούν ερωτικά), τα φώτα με την φωταγωγημένη σκηνή απαστράπτουσα, να φωτίζει την θλιβερή και γκρίζα ζωή μας, την αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.

Τα εμπορεύματα ήταν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, φλοκάτες, κουβέρτες, χαλιά, σεντόνια, κανάτια πήλινα για να δροσίζεται το νερό, παιχνίδια πάσης φύσεως για τα παιδιά, βελόνες, παλτά, ρουχισμός, κάλτσες φυσικά, εσώρουχα κλπ.

Αυτή ήταν η διέξοδος που μας έκανε να ονειρευόμαστε, μικροί και μεγάλοι, ήταν μια φορά τον χρόνο στην Λαϊκή Αγορά της Πόλεως και η δεύτερη εμποροπανήγυρη ήταν του Άγιου Ιωάννη, ήσσονος σημασίας συγκρινόμενη με την πρώτη.

Η τέλεση θρησκευτικών τελετών με την Θρησκευτική Εορτή της Αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Ιωάννη του Προδρόμου συνδυαζόταν με την εμποροπανήγυρη και έδιδε  αίγλη, εύρος και μαζικότητα στα θρησκευτικά δρώμενα.

Τα τελευταία χρόνια απέκτησε μεγάλη αίγλη σε μέγεθος και σε προσέλευση κόσμου η Εμποροπανήγυρη που τελούνταν παράλληλα με τις θρησκευτικές εορτές στη περιοχή του Αγίου Ιωάννη .

Ο Δήμος Πτολεμαΐδος θεωρώντας ότι δεν τα κονομάει άρχισε να ζητά εξωφρενικά ποσά από τους εκθέτας, έτσι άρχισε η παρακμή, δεν ήταν μόνος λόγος και δεν δεν ξέρουμε μετά covid που θα καταλήξει.

Διαβάζουμε την ανακοίνωση από τον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη Πτολεμαΐδος που πρέπει να διορθωθεί.

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ... ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

Από ποτέ έγινε ιερά η Πανήγυρις, ιερές είναι οι θρησκευτικές τελετές εντός του ναού η έξωθεν, αν υπάρξουν, που τιμούν την μνήμη και μνημονεύουν το μαρτύριο και την Αγιοποίηση του Ιωάννου του Προδρόμου, ενός εκ των σημαντικότερων Αγίων της ορθόδοξης εκκλησίας.

Βαδίζουμε σε πεπλανημένον βίο και αναπαράγουμε λάθη και ασφαλώς οι φιλόλογοι της Πόλεως θα έπρεπε να επέμβουν. Η πανήγυρις και ιστορικά στον συγκεκριμένο χώρο συνδιάζεται και με τα δρώμενα διασκέδασης οπότε μάλλον είναι λάθος η έκφρασις.

πανήγυρις η· πανήγερις. 

• 1) Εορταστική συγκέντρωση κόσμου 
  • α) προς τιμήν κάπ. θεού: 
  • β) στη μνήμη αγίου ή προς τιμήν αγίου

πανηγύρι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική πανηγύρι / πανηγύριον ελληνιστική κοινή πανηγύριον < αρχαία ελληνική πᾰνήγῠρις < → δείτε  πᾶς + ἄγυρις, ἀγορά < ἀγείρω

Ας διαβάσουμε Παπαδιαμάντη ίσως έτσι διορθώσουμε τα λάθη μας.

Τὴν ἑσπέραν τῆς Παρασκευῆς, 25 Σεπτεμβρίου, ὡδεύομεν ὁμοῦ ἀνὰ τὴν ἀμπελόφυτον πεδιάδα, ἀπερχόμενοι εἰς τὸν ναΐσκον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, μετόχιον τοῦ ἱεροῦ Κοινοβίου τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Ἐτελεῖτο ἐκεῖ μικρὰ πανήγυρις. Ἔμελλε νὰ γίνῃ παννυχίς ἀπὸ τῆς ἐνάτης ὥρας μέχρι τῆς τρίτης τοῦ ὄρθρου, εἶτα δέ, μετὰ δίωρον διάλειμμα, θὰ ἐτελεῖτο λειτουργία. (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Αμαρτίας φάντασμα)

Παραθέτω και μια φωτογραφία από αντίστοιχη εκδήλωση σε άλλη περιοχή που αναγράφεται χωρίς το "Ιερά", που κατά την γνώμη μου είναι η ορθή.