Ο «άγνωστος» Άκης Τσοχατζόπουλος: Ο ωραίος Μπρούμελ που παραλίγο να γίνει πρωθυπουργός

Ο Άκης ή Τσόχα ή Ωραίος Μπρούμελ δεν ήταν μια απλή περίπτωση πολιτικού. Ήταν αυτό που λέμε η σκιά του Αντρέα Παπανδρέου. Για την ακρίβεια ζούσε στη σκιά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ από το 1968 μέχρι το 1996 που ο Αντρέας απεδήμησε εις τας δέλτους της Ιστορίας.

Δεν είναι τυχαίο το «ανέκδοτο» που έχει μείνει να το λένε οι παλαιοί πολιτικοί συντάκτες: «Άκη τι ώρα είναι; Ό,τι ώρα πεις Πρόεδρε». Αυτό περιγράφει πλήρως τη σχέση που είχε ο Τσόχα με τον ιδρυτή του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.

 

 

 

Ήταν ο µόνος στο ΠΑΣΟΚ που διαχρονικά είχε στενές σχέσεις με τον Παπανδρέου. Ακόμα και την περίοδο που «κυβερνούσε» το περιβάλλον της Μιμής, ο Άκης μιλούσε κρυφά με τον πρόεδρο, μιας και η Δήμητρα τον είχε... εκτοπίσει και αυτόν.

 

Ο γιος του «κυρ Βαγγέλη» του Κωνσταντινουπολίτη και της Ηπειρώτισσας της Αρετής, γεννήθηκε τον Δεκέµβριο του 1939 στη Θεσσαλονίκη και ήταν ο µεγαλύτερος από τα τρία αγόρια της οικογένειας. Ο παππούς του συµµετείχε το 1914 στην προσωρινή κυβέρνηση του Ι. Ζωγράφου στην απελευθερωθείσα Βόρεια Ήπειρο.

 

 

Τα πρώτα χρόνια εργάστηκε σ' ενα μπακάλικο με αλλαντικά που είχαν ανοίξει τα αδέρφια του στην Θεσσαλονίκη. Το μπακάλικο έκλεισε κι ο Άκης δούλεψε κάτι φεγγάρια στου Παπαστράτου...

Έπαιξε και μπάσκετ, τριάρι στον ΠΑΟΚ, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο. Και πριν φύγει για Γερμανία είχε δώσει για να μπει στη σχολή Ικάρων. Τον «έκοψαν» όμως γιατί στις ιατρικές εξετάσεις διαγνώστηκε με «φύσημα» στην καρδιά.

 

Μετά έφυγε για Γερμανία, σπούδασε πολιτικός μηχανικός και εργάστηκε σε κτήρια και τούνελ στην Αυστρία.

 

Το 1968 γνωρίστηκε με τον Παπανδρέου στην πόλη Ρουσελσχάιµ στη Γερμανία, σε μια συγκέντρωση του ΠΑΚ. Έκτοτε δεν χώρισαν ποτέ. Τον είχε μαζί του σε όλες τις κρίσιμες συναντήσεις και επαφές και ήταν σίγουρος ότι ο Άκης θα μετέφερε πάντα τα «μηνύματά» του χωρίς να αλλάξει ούτε μια λέξη.

 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσόχα ήταν ο άνθρωπος που µετείχε στη συνάντηση γνωριµίας του Ανδρέα µε τον Χαρίλαο Φλωράκη το 1973 στην Ελβετία και το 1989 ήταν αυτός που συζητούσε µε τον τότε γενικό γραµµατέα της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τον σχηµατισµό κυβέρνησης συνεργασίας.

 

Συνδέθηκε με αυτό που λέμε «βαθύ ΠΑΣΟΚ» και με την ύβρη της εξουσίας και αυτό του στοίχησε αρκετά. Όταν αρρώστησε ο Α.Παπανδρέου, το 1995, έκανε χρέη αναπληρωτή πρωθυπουργού και ήταν αυτός που στη Σύνοδο Κορυφής στη Μαδρίτη ζήτησε να υιοθετηθεί η ελληνική ονοµασία του ευρώ.

 

Το 1996 έφτασε δύο φόρες στην βρύση, αλλά νερό δεν ήπιε. Στις 18 Ιανουαρίου πέρασε στον δεύτερο γύρο της αναµέτρησης για την πρωθυπουργία, µε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ωνάσειο, αλλά την έχασε από τον Κώστα Σηµίτη για έντεκα ψήφους.

 

Μα ούτε και στις 30 Ιουνίου του 1996 κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και να επιβάλλει την διαρχία: άλλος πρόεδρος κι άλλος πρωθυπουργός.

 

Βέβαια το παιχνίδι για τον Άκη χάθηκε νωρίτερα από την θυελλώδη συνεδρίαση στο Πεντελικόν όπου ο Παπανδρέου τον επέβαλε ως γραμματέα του κόμματος παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των υπολοίπων στελεχών. «Αν δεν βγει ο Ακης, διαλύω το ΠαΣοΚ και πάω για νέο κόμμα». Η φράση αυτή έγραψε ιστορία...

 

Όχι τυχαία πολλοί σύντροφοί του τον αποκαλούσαν Ωραίο Μπρούμελ...

Κατά σύμπτωση ο πραγματικός Ωραίος Μπρούμελ, έζησε στην Αγγλία τον 18ο αιώνα. Καταγόταν από μία σχετικά εύπορη οικογένεια αλλά έλαμψε μάλλον δια του ναρκισσισμού του. Κατάφερε να αποκτήσει φιλίες με τον βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο Δ και να μπει στον κύκλο του. Κάποια στιγμή πίστεψε πως πρέπει να ζει και ο ίδιος σαν βασιλιάς. Δημιούργησε το «κλαμπ των Δανδήδων» και επιδόθηκε σε κάθε είδους ακολασία.

 

Η πτώση του ξεκίνησε όταν αγόρασε ένα σπίτι στην πιο ακριβή περιοχή του Λονδίνου. Στο Τσεστερφιλντ, κάτι σαν τη δικιά μας Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Η προκλητική του ζωή δημιούργησε δυσφορία στον βασιλιά ο οποίος απέσυρε την εύνοιά του.

Ο Μπρούμελ πίστεψε πως είναι αρκετά ισχυρός για να συνεχίσει να ζει όπως είχε συνηθίσει. Έκανε βέβαια λάθος. Συνελήφθη και πέθανε στην φυλακή.

 

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε... Συμπτώσεις...

Διαβάζουμε στο https://www.protagon.gr/apopseis/a-re-aki-2-44342338616

Α ρε Ακη… Πόσα ήθελες, διάολε, για να περνάς καλά; Τα ‘χες.

Είχες κατά καιρούς στα χέρια σου την άμυνα της χώρας, τα δημόσια έργα της, την αυτοδιοίκηση της, την ανάπτυξη της, τη δημόσια τάξη της, τις μεταφορές της, τους δημοσίους υπαλλήλους της… όλοι και όλα πέρασαν απ’ τα χέρια σου. Διάολε, δεν σου ‘φταναν;

Κι άφησες πίσω σου μόνο μια ντροπή;

Τώρα που ‘φυγες απ’ τον καταραμένο τόπο που σε γέννησε, σε ανέδειξε, σε πλούτισε, σε δόξασε και μετά σε αποκαθήλωσε, σε φυλάκισε, σε περιφρόνησε, σε ξέχασε… για ρίξε από κει πάνω μια τελευταία ματιά σε αυτό που άφησες πίσω σου. Μια κατάμαυρη τρύπα. Αξιζε; Για τα λεφτά Ακη; Πόσα ήθελες, διάολε, για να περνάς καλά; Τα ‘χες. Πόσα ήθελες για να μην έχεις καμιά οικονομική ανασφάλεια για το μέλλον σου; Επίσης τα ‘χες. Πόσα ήθελες για να εξασφαλίσεις και τα παιδιά σου; Κι εκείνα τα ‘χες. Νόμιμα, καθαρά, έντιμα. Τριάντα τρία χρόνια βουλευτής, είκοσι χρόνια υπουργός ήσουνα, τα ‘βγαλες. Δεν σου έφταναν έτσι; Ήθελες κι άλλα. Άτιμη βουλιμία.   Αλήθεια, περί της βουλιμίας σκέφτηκες; Οχι να σκεφτείς τον καιρό της παντοδυναμίας σου, δεν είχες χρόνο για τέτοιες σκέψεις.

Τώρα τελευταία όμως, τα χρόνια που ήσουν φυλακή ή αφότου βγήκες απ’ τον Κορυδαλλό και περνούσες τις μέρες και τις νύχτες μοναχός σου, μήπως σκέφτηκες; Κατάλαβες πόσο μάταιο και διαβρωτικό συναίσθημα είναι; Μάταιο, γιατί αν έχεις πέντε εκατομμύρια θέλεις δέκα κι αν έχεις πενήντα θέλεις εκατό. Διαβρωτικό γιατί κάνει κάθε άλλη επιδίωξη ή απόλαυση τούτης της ζωής να φαίνονται ασήμαντες και ανούσιες.

Πέθανε ο Ακης Τσοχατζόπουλος Πατήστε εδώ Εφτασες έντεκα μόλις ψήφους από την θέση του πρωθυπουργού.

Χρημάτισες αναπληρωτής πρωθυπουργός. Μόνιμος υπουργός στα μεγαλύτερα υπουργεία. Είχες κατά καιρούς στα χέρια σου την άμυνα της χώρας, τα δημόσια έργα της, την αυτοδιοίκηση της, την ανάπτυξη της, τη δημόσια τάξη της, τις μεταφορές της, τους δημοσίους υπαλλήλους της… όλοι και όλα πέρασαν απ’ τα χέρια σου. Διάολε, δεν σου ‘φταναν; Δεν ήταν αρκετά για να νιώσεις τα χέρια σου γεμάτα;

  Αναρωτήθηκες καμιά φορά, «ρε συ, τα άξιζα όλα αυτά»; Αξιώθηκες γεμάτες πλατείες, σημαίες να κυματίζουν, ιαχές νίκης και θριάμβων, χιλιάδες στόματα να σε αποθεώνουν μαζί με τον αρχηγό ή μόνον σου εξ αιτίας του αρχηγού, αξιώθηκες τιμές, ταξίδια, παρελάσεις, συζητήσεις με τους σπουδαιότερους του πλανήτη, ταρατατζούμ και πολυτέλειες… ούτε αυτά ήταν αρκετά τα άτιμα; Αμ οι σοσιαλισμοί, οι εθνικές ανεξαρτησίες, οι λαϊκές κυριαρχίες και οι κοινωνικές δικαιοσύνες που υποσχέθηκες; Αντάλλαξες όλα όσα αξιώθηκες και έζησες και επαγγέλθηκες, με έναν καβγά με τον Σμπώκο για μια μίζα από την Ferrostaal και τους TOR M1;  Ταλαίπωρε Ακη, άφησες πίσω σου μια μαύρη τρύπα, μια ντροπή και τίποτα άλλο. Κι ένα νεοκλασικό στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου που στέκει εκεί ως κρατικό λάφυρο απ’ τις κλεψιές σου, που υπενθυμίζει πόσο χαμηλά είναι ικανός να πέσει ο άνθρωπος που τα ‘χει όλα και δεν του φτάνουν. Έγινες το παράδειγμα προς αποφυγήν, αυτός ήταν ο στόχος σου τελικά;

Α ρε Άκη, «καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία και να σουν ράφτρα μεσ’ την Κοκκινιά», που έγραψε και ο Μάνος Ελευθερίου. Κάτι καλύτερο θα ‘χες αφήσει πίσω σου.