Πολιτίδης Χρήστος: Η εικόνα του Ανέστη βλάχου ήταν το ακραίο στυλιζάρισμα του απόλυτου κακού

Ένα σπουδαίος ηθοποιός έφυγε σήμερα, εμβληματικός ταλαντούχος με πληθώρα ταινιών στις οποίες δεσπόζει σαν κακός.

Δευτεραγωνιστής, έτσι τον θυμόμαστε, με ιδιαίτερη παρουσία, στα χαρακτηριστικά του προσώπου, το γρέζι στην φωνή, τα παράταιρα μάτια (το ένα από ατύχημα το είχε απωλέσει), όλα αυτά συνιστούσαν μια πολύ ιδιαίτερη εικόνα που σου προκαλούσε δέος και φυσικά ο κινηματογράφος της εποχής την ανέδειξε με την καρικατούρα του αρνητικού ήρωα.

Τον θυμάμαι σε ταινίες με τον Νίκο Ξανθόπουλο, το απόλυτο καλό απέναντι στο απόλυτο κακό, που ενσάρκωνε ο Ανέστης Βλάχους, έτοιμος να δώσει τα πάντα για ένα μπουκάλι ούζο για λίγα χρήματα και πάντα βουτηγμένος στην παρακμή! Το απόλυτο στυλιζάρισμα.

Έμεινε αναξιοποίητος στον Ελληνικό κινηματογράφο τέτοιοι ηθοποιοί σπάνια βγαίνουν.

Παιδιά ήμασταν στο τέλος της ταινίας η φυσιογνωμία του μικρού ρόλου του μας έμενε στο μυαλό και ο τρόμος από την απόλυτη εικόνα του κάκου όπου υποδυόταν.