Στην εκπαίδευση τα τελευταία τέσσερα χρόνια συντελείται μια σιωπηλή επανάσταση, είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην (προεκλογική) φιέστα για την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησής του που διακονεί με σεβάσμια καρτερικότητα η Νίκη Κεραμέως. Έξω από το Μέγαρο Μουσικής την περασμένη Δευτέρα, σε μια ιδιαίτερα συμβολική κίνηση, οι «επιμορφωτές» των εκπαιδευτικών πολιτικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη ΑΕ «επιμόρφωσαν» ανηλεώς με τα κλομπ τους τους «άτακτους» εκπαιδευτικούς. Καθότι «στιγματισμένοι».

Αν σκεφθεί κάποιος ότι φτάνει στα άκρα με αυτό τον συλλογισμό, κάνει λάθος. Είναι απόλυτα ταιριαστός στην «αξιολόγηση» που διαφημίζει. Ιδού τι έχει προκύψει από τα εγχειρίδια της «επιμόρφωσης – αξιολόγησης» που αποκάλυψαν εκπαιδευτικοί:

Ανάπτυξη έκθεσης απόψεων και δημιουργία πλάνου δράσης (εργασία 900-1000 λέξεων)

*«Έχεις έναν μαθητή που δε συμμορφώνεται στους κανόνες, εντάσσεται όμως στους ευάλωτους πληθυσμούς. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός στη στάση του, πνεύμα αντιλογίας έως και αναρχικός. Πώς θα αντιμετωπίσεις το συγκεκριμένο θέμα; (Ανάπτυξε τη θεωρία πάνω στην οποία θα βασιστείς, τα διαθέσιμα εργαλεία σου, ποια μεθοδολογικά εργαλεία και τεχνικές συμμόρφωσης θα αξιοποιήσεις και με βάση ποια κριτήρια; Ποια είναι τα αναμενόμενα αποτελέσματα και πώς θα πράξεις εάν ματαιωθούν οι προσδοκίες σου, με άλλα λόγια παρουσίασε και ένα δεύτερο πλάνο, σε περίπτωση που αποτύχει το πρώτο.)»

Μόνο το κλομπ της πειθάρχησης απουσιάζει από το εν λόγω απόσπασμα, που δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητα των μαθητών, την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους και οδηγεί σε προβατοποίηση. Δεν υπάρχει τίποτα νεωτεριστικό σε αυτά τα «προγράμματα» του ΙΕΠ. Μια επιστροφή στον επταετή γύψο είναι αρκετή…

Ερώτηση στην εισαγωγική επιμόρφωση για νεοδιόριστους

* «Είστε Διευθυντής/-ντρια σε ένα σχολείο όπου παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα ντόπιων μαθητών προς γειτονικές σχολικές μονάδες. Σταδιακά, το σχολείο έχει μεταμορφωθεί σε σταυροδρόμι πολιτισμών και καταυλισμό στιγματισμένων. Πώς θα ανατρέπατε αυτήν την κατάσταση έχοντας έναν χρόνο διορία για να επαναφέρετε την κανονικότητα στο σχολείο και την προηγούμενη καλή φήμη του;»

Πώς καταφέρνουν να χωρέσουν τον ρατσισμό («σταυροδρόμι πολιτισμών») με τον κοινωνικό αυτοματισμό («καταυλισμό στιγματισμένων»); Είναι κατόρθωμα, απόρροια στενόμυαλων και νοσηρών εγκεφάλων.

Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί σημειώνουν: «Ερώτηση που πρέπει να απαντήσουμε και να βαθμολογηθούμε στην εισαγωγική επιμόρφωση του ΙΕΠ για νεοδιόριστους).

Επισημαίνω ότι το υλικό αυτό (και η συγκεκριμένη άσκηση) έχει εκπονηθεί από καθηγητές ΑΕΙ και διδάκτορες ειδικής αγωγής!

Αναρωτιέμαι αν η ερώτηση είναι παγίδα για να εξάγει ο καθένας από μέσα του ό,τι πιο ρατσιστικό διαθέτει ή αν είναι κυριολεκτική και πράγματι μπορεί ένα σχολείο να έχει μεταμορφωθεί σε καταυλισμό στιγματισμένων και αυτό πρέπει να ανατραπεί για να αποκτήσει και πάλι την καλή του φήμη πριν τη διαρροή των ντόπιων μαθητών σε άλλα σχολεία».

Με χορηγία

* «Αποτέλεσμα των σύγχρονων συνθηκών είναι ο εκπαιδευτικός του σήμερα: α) είτε να αποδέχεται παθητικά την αλλοίωση της διδασκαλικής του ταυτότητας και την απομείωση της κοινωνικής υπόληψης της θέσης του και του κοινωνικού του ρόλου, (Γκότοβος, 1985), β) είτε να ανθίσταται με ενεργό τρόπο επιδιώκοντας την εύρεση πρόσθετων οικονομικών πόρων ή δραστηριοποιούμενος σε χώρους συλλογικής κοινωνικής ευθύνης και πολιτιστικούς συλλόγους, προκειμένου να αντιρροπίσει την κοινωνική του θέση και να αποκαταστήσει τη διδασκαλική του ταυτότητα και την κοινωνική του φήμη (Sappa, Boldrini & Aprea, 2015· Ruitenburg & Tgchelaar, 2021)».

Με αυτή την εργασία ο εκπαιδευτικός μπαίνει στη θέση του κυνηγού χορηγιών προκειμένου να έχει σχολείο ανταποκρινόμενο στις… σύγχρονες συνθήκες. Μπαίνει στη θέση να το πράξει προκειμένου να «αποκαταστήσει τη διδασκαλική του ταυτότητα και την κοινωνική του φήμη»! Τι άλλο θα ακούσουμε; Από τον παπά, τον χωροφύλακα και τον δάσκαλο, τις «αρχές του τόπου» στον μεσοπόλεμο, φτάσαμε στον παπά, τον χορηγό και τον επαίτη δασκαλάκο του σήμερα…

*** *«Α.1 Παιδαγωγική Αλληλεπίδραση / Α.1.22 – Π/ΘΜΙΑ ΕΙΔΙΚΗ***

1η υποενότητα: Προβληματικοί μαθητές: το στίγμα στην τάξη και η κοινωνική γένεση των περιθωριοποιημένων μαθητών

Σκοπός/Στόχος: οι εκπαιδευόμενοι να γνωρίσουν ποιοι είναι οι “προβληματικοί μαθητές” πώς εμφανίζεται το στίγμα στο σχολείο, τη συμπεριφορά των εκπαιδευτικών και των άλλων μαθητών απέναντι στο στιγματισμένους μαθητές, καθώς και τους τρόπους αντιμετώπισης του στίγματος.

Προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα

Οι επιμορφούμενοι να είναι σε θέση:

– Να προλαμβάνουν την κοινωνική γένεση των προβληματικών μαθητών.

– Να χειρίζονται τις καταστάσεις στο σχολείο, όταν διαπιστώνουν ότι υπάρχουν στιγματισμένοι μαθητές.

– Να προλαμβάνουν καταστάσεις που οδηγούν στον στιγματισμό των μαθητών τους

– Να αντιμετωπίζουν τον στιγματισμό των μαθητών τους».

Το σχολείο ως λειτουργία πρόληψης στην εμφάνιση «προβληματικών μαθητών» με απουσία αντιμετώπισης, η οποία στην πράξη είναι το γκέτο, η περιθωριοποίηση.

Προκατάληψη

* «Η ερώτηση αναφέρεται στην “κοινή” και την “εξειδικευμένη” γνώση του εκπαιδευτικού.

Είστε καθηγητής/-τρια στην παρακάτω τάξη.

Δώστε έναν χαρακτηρισμό για τους/τις μαθητές/-τριες του κάθε σκίτσου )το κείμενο να μην υπερβαίνει τις 100 λέξεις)».

Συνοδεύεται από εντελώς στερεοτυπικές εικόνες μαθητών. Πώς κατηγοριοποιούν τους μαθητές; Όλοι δεν είναι αυτό που φαίνονται κυρίως στην εφηβική ηλικία. Περνούν ήδη το μήνυμα της «κανικότητας» που δεν μπορεί να είναι αποδεκτό σε μια σχολική κοινότητα, κύρια αποστολή της οποίας είναι η κοινωνικοποίηση, η συντροφικότητα, η αποδοχή της διαφορετικότητας, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη και όχι ο στιγματισμός και η κατανομή ανά κατηγορία.

Τι εφόδια δίνει στην εκπαιδευτική κοινότητα ο Μητσοτάκης και η Κεραμέως; Τους στρώνει το χαλί για να προχωρήσουν σε κάθε είδους κατήχηση και ομαδοποίηση και τους αποτρέπει από το να εκπαιδεύσουν με κάθε τρόπο τους μαθητές τους. Μέσω της «αξιολόγησης» που προωθούν στους εκπαιδευτικούς ουσιαστικά βάζουν τους μαθητές σε «εκπαιδευτικό στρατώνα» για να έχουν πειθήνια όργανα.

Αυτό ονομάζεται «εκπαιδευτική επανάσταση» από τους Μητσοτάκη – Κεραμέως. Μόνο που το μοντέλο είναι φορεμένο με μπλε ποδιά και τραγιάσκα με κουκουβάγια μεταπολεμικά και ιδίως στα χρόνια της «εθνοσωτηρίου» των συνταγματαρχών.