Η κατάρα της Μάγισσας! 15 φωτογραφίες

Πολιτίδης Χρήστος: Τα μνημεία της Εορδαίας - Το κτίριο του Σταθμού Γεωργικής Έρευνας στην Πτολεμαΐδα - Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες την 25η Νοεμβρίου 2021.

Συγγράφει διά την παρακμήν της Πόλεως ο Πολιτίδης Χρήστος.

Ομιλώ ως Κασσάνδρα!!!

Εν αρχή έχει δίκιο σε ότι αναγράφει ο κύριος Κωτίδης, για τον ΣΤΑΘΜΟ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ EΡΕΥΝΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ (ΑΓΡΟΚΗΠΙΟ) ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΟΣ που πλέον είναι διακεκαυμένη ζώνη, η οποία θα μπορούσε να είναι κάπου στο Βιετνάμ και να έχει πληγεί από ναπάλμ. Είναι μάταιο να ξαναφτιαχτεί τουλάχιστον με τους ίδιους όρους, χρήματα πετάμε. Μας περισσεύουν; Ασφαλώς όχι.

Κοιτάξτε το πρέκι, στην αρχική κατασκευή δεν πρέπει να υπήρχε, το χτίσιμο των τούβλων είναι τοξωτό, πράγμα που σημαίνει ότι τοξωτό θα ήταν και το παράθυρο, ενδεχομένως!

Και δεδομένου ότι θα ξανακαεί είναι και πάλι μάταιο.

Το ακίνητο Βρίσκεται ακριβώς στις παρυφές της Πόλεως και στην αρχή του Πάρκου Εκτάκτων Αναγκών, το οποίο και συγκακαλύπτει κάθε εγκληματική πρόθεση εναντίον του.

Οι ανόητοι νεαροί έχουν τον χρόνο με το μέρος τους, η Πόλις είναι γυμνή και απροστάτευτη.

Πρέπει να διασωθεί; Είναι το μέγα ερώτημα και γιατί;

Άλλο ερώτημα, έχει χρηστικότητα σε κάποια υπηρεσία Κρατικής ή Δημοτικής οντότητας ή σε κάποια Συλλογικότητα;

Μπορεί να προστατευτεί χωρίς να ξανακαεί;

Κάτω από το πάτωμα υπάρχει υπόγειο, περί το 170-80  cm.

αναπετάξουμε ένα κάρο χρήματα;

Πολλά τα ερωτήματα, με την σειρά και οι απαντήσεις αγαπητοί φίλοι!!!

Ασφαλώς πρέπει να διασωθεί, είναι η Μνήμη και η Ιστορία της Πόλεως, έχουμε καταστρέψει άπειρα μνημεία (και η ίδια η παρούσα Δημοτική Αρχή έχει κάνει καταστροφές).

Αυτά τουλάχιστον που ως πεπαιδευμένοι έχουμε μπροστά μας και γνωρίζουμε ορισμένοι εξ ημών την αξία τους διά την Πόλιν, πρέπει να αγωνισθούμε διά να διασωθούν.

Είναι η Ιστορία, ο Πολιτισμός, και το μέλλον της Πόλεως, χωρίς αυτά είμεθα χαμένοι…..

Η χρηστικότητα είναι ένα άλλο θέμα, το κτήριο είναι μικρό, είναι στην έξοδο της Πόλεως και δεν μπορεί να στεγάσει κάποια Δημόσια δραστηριότητα μεγέθους.

Την αισθητική, την ταυτότητα και την φυσιογνωμία επομένως αναζητούμε!!! Αυτό είναι το κυρίαρχο.

Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν;

Δεν υπάρχει απάντησις!

Ίσως αναρωτιέμαι, η δημιουργία Δομής, με 24ωρη λειτουργία να είναι μια διέξοδος, κάποτε είχε πέσει η ιδέα να χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο-Δομή κακοποιημένων γυναικών! Φαντασία, ευρύτητα και καινοτόμο πνεύμα.

Είναι σίγουρο ότι θα πεταχτούν και αυτά τα χρήματα, είμαστε ανοχύρωτη πόλη απέναντι σε έναν εσωτερικό, αόρατο εχθρό που δεν έχει συναίσθηση τι ποιεί και επομένως είναι διπλά επικίνδυνος.

Κ. Π. Καβάφης-Τρώες

Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Θαρρούμε πως με απόφαση και τόλμη

θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,

κι έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,

στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.

Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κι αισθήματα.

Πικρά για μας ο Πρίαμος κι η Εκάβη κλαίνε.

Θέλω να καταθέσω και ένα κείμενο, ενός εκλεκτού Συμπολίτη μας, του κυρίου Θεόδωρου Πασαλλίδη, υπάρχει μια σπάνια Σπαρτιάτικη αυστηρότητα στα γραφόμενα του, εδημοσιεύθη την 15η/10/2015 στον ptolemeos.gr

Επιμέλεια: Θεόδωρος Κ. Πασσαλίδης

Καθώς ο επισκέπτης εισέρχεται από τη νοτιοανατολική είσοδο στην πόλη της Πτολεμαΐδας, απέναντι το κτίριο του Κέντρου Περιβάλλοντος και τετρακόσια μέτρα νοτίως του ναού της αγίας Τριάδας συναντά το παλαιότερο κτίριο της πόλης που δεν είναι άλλο από το κεντρικό κτίριο του Σταθμού Γεωργικής Έρευνας του Υπουργείου Γεωργίας.

Τούτο το πανέμορφο κτίριο -ίσως το ομορφότερο της πόλης- κατασκευάστηκε το 1931 και λειτουργούσε ως η κατοικία του προϊστάμενου της Διεύθυνσης του Σταθμού. Μια εύστοχη περιγραφή του μας δίδεται στην υπουργική απόφαση με αριθμό ΥΑ ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ/61113/3585/3-1-1986 – ΦΕΚ 67/Β/21-2-1986 η οποία το κυρήσει διατηρητέο και την οποία παραθέτω αυτούσια:

«Χαρακτηρίζουμε ως έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1469/1950, το κεντρικό κτίριο του Σταθμού Γεωργικής Έρευνας του Υπουργείου Γεωργίας, στην Πτολεμαΐδα, μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του, όπου υπάρχουν και δύο άλλες κατοικίες όπως σημειώνεται στο συνημμένο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Α Β Γ Δ Α, γιατί είναι αξιόλογο δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής που το χαρακτηρίζει μεγάλη απλότητα και συμμετρία.

Το κτίριο είναι μονώροφο με ημιυπόγειο, απλό, ορθογωνικό, λιθόκτιστο και με κεραμοσκεπή στέγη. Η κεντρική είσοδος είναι σε εσοχή και τα ακραία διαμερίσματα, φέρουν τριγωνικό αέτωμα με διακοσμητικά στοιχεία στην κυρίως όψη (μετάλια, ή ρόδακες κ.ά.). Επίσης η κυρίως όψη κοσμείται με ψευδοπαραστάδες οι οποίοι είναι τοποθετημένοι συμμετρικά.

Στο εσωτερικό του ένα χωλ με την ανάλογη επιφάνεια συνδέει όλους τους υπόλοιπους χώρους.Στιγμιότυπο οθόνης 2021 07 18 023923

Το κτίριο κτίστηκε το 1931, και εχρησιμοποιείτο για κατοικία του προϊστάμενου της Δ/νσης του Σταθμού.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνθέτουν την έννοια του έργου τέχνης σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1469/50″.

Τούτο λοιπόν το κτίριο-σύμβολο και ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της πόλης αν και κυρήχθηκε διατηρητέο στην πραγματικότητα παρέμεινε αναξιοποίητο και σε πλήρη εγκατάλειψη με αποτέλεσμα στις 14 Μαρτίου του 2013 (82 έτη μετά την αποπεράτωση του) να καταστραφεί σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από πυρκαϊά η οποία σύμφωνα με ρεπορτάζ της εποχής πιθανώς να προκλήθηκε από στρώματα τα οποία χησιμοποιούσαν άστεγοι που είχαν κάνει κατάληψη του χώρου (!!!).

Αυτό που αντικρίζει σήμερα ο επισκέπτης είναι μια θλιβερή εικόνα. Ο σκελετός του κτιρίου παραμένει ανέπαφος όπως και η κεντρική κλίμακα με τα εφτά σκαλοπάτια η οποία οδηγεί στην είσοδο. Διακρίνονται επίσης τα δυο γωνιακά αετώματα καθώς και η ανάγλυφη διακόσμηση κάτω από αυτά με μετάλλια και ρόδακες. Πάνω από την κέντρική είσοδο φαίνεται πως υπήρχε μια επιγραφή η οποία δεν διακρίνεται πλέον. Στην πρόσοψη υπάρχουν δυο μεγάλα παράθυρα τα τζάμια των οποίων είναι εντελώς σπασμένα ενώ στο εσωτερικό το μαύρο χρώμα -οφθαλμοφανές αποδεικτικό στοιχείο της καταστροφικής μανίας της φωτιάς- κυριαρχεί παντού. Γκράφιτι και λοιπά αδέξια τεχνουργήματα κακοποιούν περιμετρικά το εξωτερικό του κτιρίου. Ακόμα και σήμερα, δυο χρόνια μετά την θλιβερή εκείνη μέρα ο επισκέπτης συναντά στο εσωτερικό απομεινάρια από στρώματα, ρούχα κτλ.

Η μόνη επιγραφή που σώζεται είναι αυτή πάνω σε μια μαρμάρινη πλάκα πλάι στην είσοδο στην οποία αναγράφονται τα παρακάτω:

ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΘΗ ΤΗΝ

21-11-2002

ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ

ΣΤΑΥΡΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥΛΙΔΗ

Αγαπητοί κανίβαλοι! Κάψτε και το βαγόνι, σας διέφυγε.

Κοιτάξτε την σκεπή! Επίσης στην φωτογραφία σαλονιού το κάγκελο ( μάλλον χυτό τσιμέντο σε καλούπι) με την κουπαστή πλέον δεν υπάρχει.