Dolce Vita (Γλυκιά ζωή) 1960 - Federico Fellini, Marcello Mastroianni

Item: Dolce Vita (Γλυκιά ζωή) 1960 - Federico Fellini, Marcello Mastroianni
Author: User

: Επικαιρότητα; 27 Νοεμβρίου 2021; Εμφανίσεις: 1316

Μια ευκαιρία για τους ανεμβολίαστους να μυηθούν στον Κλασικό Κινηματογράφο!!!

Το 1960, ο Φελλίνι αποφασίζει να μας αφηγηθεί την ιστορία της Dolce Vita στη Ρώμη των αρχών των 1960. Μια Dolce Vita που μοιάζει απίστευτα με τα τεκταινόμενα στη σημερινή «καλή» κοινωνία. Κι ακριβώς για το λόγο αυτό, η ταινία παραμένει απόλυτα διαχρονική. Η Dolce Vita, αυτή του σκηνοθέτη, μπορεί να εκτυλίσσεται στα «καλά» σαλόνια, έχει όμως μια διάθεση απόλυτα μηδενιστική απέναντι στα σαλόνια αυτά και τις συνήθειες τους. Μάλιστα, σατιρίζει τον κόσμο αυτό, καταλήγοντας στο γνωστό ρητό «το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία». Προβάλλει έναν κόσμο από την καλή κι απ`την ανάποδη, για να καταλήξει ότι η «καλή» είναι στην ουσία ανύπαρκτη και η υποτιθέμενη ευτυχία που σου χαρίζει μια τέτοια ζωή μοιάζει χαμένη κάπου ανάμεσα στις γυναίκες, τα πάρτι και τα ποτά.

Φυσικά έχουμε όλοι ξανακούσει πως το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία. Αυτό θέλει να μας πει κι ο Φελλίνι, με τον δικό του όμως τρόπο. Μια πληθωρική, πανέμορφη σταρ (Anita Ekberg)

περπατά ένα βράδυ μέσα στη Φοντάνα ντι Τρέβι, μια οικογένεια πλουσίων κυνηγά μάγισσες, μια χορεύτρια πασπαλίζεται με πούπουλα μαξιλαριού κι ένα θαλάσσιο

τέρας ξεπροβάλει ως το grand-finale τής απόλυτης παράνοιας-γλυκιάς ζωής. Δεν είναι, όμως, μονάχα η πανέμορφη σκηνοθεσία του, είναι και το απύθμενο, συμβολιστικό βάθος της ταινίας. Ο Φελλίνι ξέρει πού να κρύψει τα νοήματα της. Αυτά είναι κρυμμένα μέσα στον τριφηλό κόσμο, τις νυχτερινές τσάρκες και τις γοητευτικές παρουσίες. Ο σκηνοθέτης μας αποκηρύσσει τον κόσμο της καλής κοινωνίας με έναν τρόπο σχεδόν κεκαλυμμένο. Δεν είναι μόνο η εμφανής παράνοια του κόσμου που επιλέγει να μας προβάλει, ούτε η διαρκής αίσθηση περιπλάνησης. Είναι και η φύση που κρύβεται μέσα σε κάθε μας ιστορία και είναι τελικά η λύση που προκρίνει ο Φελλίνι απέναντι στη Dolce Vita και τα δεινά της.

Σίγουρα κάποια στιγμή η ταινία θα σας κουράσει λόγω της τρίωρης διάρκειας της. Όμως, η ομορφιά της Ρώμης, οι συμβολισμοί του Φελλίνι και η γοητεία του Mastroianni φτάνουν και περισσεύουν για μια σινεφιλική απόλαυση.