Πολιτικό Μανιφέστο Πολάκη, για το ιδεολογικό περιεχόμενο και την πολιτική φυσιογνωμία της Αριστεράς

Πολιτικό Μανιφέστο Πολάκη, για το ιδεολογικό περιεχόμενο και την πολιτική φυσιογνωμία της Αριστεράς
Μανιφέστο είναι η γραπτή διακήρυξη πολιτικού, κοινωνικού ή καλλιτεχνικού περιεχομένου, όπου αναφέρονται οι βασικές αρχές ενός κινήματος ή εκφράζονται διαμαρτυρίες για μια δύσκολη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Ο όρος που προέρχεται από τα λατινικά (manifesto= φανερώνω, καθιστώ κάτι φανερό, εκδηλώνω) και που έχει περάσει σε πολλές γλώσσες. Συνώνυμο είναι η διακήρυξη και, όταν πρόκειται για διακήρυξη μιας συνέλευσης ή συλλογικού σώματος, το ψήφισμα.
Αυτό εμβληματικά κυριάρχησε και επισκίασε το Συνέδριο της Κεντρικής Επιτροπής
Τεκμηριωμένα, για όλα τα ζητήματα που ταλανίζουν τη Χώρα και το έλλειμμα πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι το σημείο της "προμετωπίδας" για σαφείς πολιτικές που αφορούν τη διαφθορά του Κράτους, τα καρτέλ που ζημιώνουν τις τσέπες του λαού 15 δισεκατομμύρια το χρόνο, την προβληματική δικαιοσύνη (κάνοντας αναφορά και στον Ανδρέα Παπανδρέου), τη διάλυση της υγείας, την κακοπληρωμή των υγειονομικών που είναι το μείζον αίτιο της υποστελέχωσης, την επαναφορά της ΔΕΗ στο Δημόσιο κλπ.
Ο κ. Πολάκης θα είναι το κλειδί των εξελίξεων όποιες και νάνε αυτές.
Επιβεβαίωσε με την τοποθέτηση του ότι είναι η συνείδηση του κόμματος, βλέπετε αγαπητοί φίλοι η πολιτική λάμπει μέσα στο ολισθηρό πλαίσιο των παραπολιτικών συμπεριφορών που έχει βυθιστεί το κόμμα.
Ο κύριος Κασσελάκης βρέθηκε εν μέσω πυρών, στόχος υπονομευτικών κινήσεων πανταχόθεν, οι χρήσιμοι ηλίθιοι του συστήματος, που διατέλεσαν και υπουργοί και ξεκατινιάζονται στα κανάλια παραπληροφόρησης  αποδείχτηκαν λιγοστοί.
Δεν τον βοήθησαν, δεν προέβαλαν τη πολιτική ατζέντα, ιδιοτελώς εκινήθησαν για την καρέκλα.
Ο ίδιος αντί να απαντήσει πολιτικά κάνοντας χρήση της πολιτικής φαρέτρας αλλά και της εμπειρίας διακυβέρνησης της Αριστεράς μπήκε σε αυτό το παιχνίδι φθοράς, παραπολιτικού λόγου και ανασφαλειών, γινόμενος ακόμη πιο τοξικός από αυτούς, έκανε ότι μπορούσε λόγω της αλαζονείας και του ναρκισισμού του για να φτάσουν οι εξελίξεις εδώ που κατέληξαν σήμερα.
Αυτό είναι το τοπίο.
Το κόμμα παράγει εσωστρέφεια, παραπολιτική και τοξικότητα εδώ και καιρό.
Το τελευταίο γεγονός που ξεχείλισε το ποτήρι ήτο η διαγραφή Πολάκη.
Αυτή η παράκρουση αντήχησε εν είδει καμπάνας Μητροπολιτικού Ναού στα αυτιά όλων των αριστερών που ανιδιοτελώς υπηρέτησαν την ιδέα για την αριστερά ως κυβερνών κόμμα.
Οι συνεχείς επιθέσεις του κ. Κασσελάκη στον κ. Τσίπρα.
Η αλλοίωση των δημοκρατικών διαδικασιών μέσα από την κατάργηση των οργάνων του κόμματος, στις προτεινόμενες από αυτόν αλλαγές..
Η διάλυση όλων οργάνων του κόμματος που από τότε που ανέλαβε επί της ουσίας δεν λειτούργησαν ποτέ – διακατεχόμενος από ένα φοβικό σύνδρομο υπονόμευσης- έφεραν την παρακμή και τη συρρίκνωση του κόμματος.
Η υπερπροβολή της προσωπικής του πλούσιας ζωής δημιούργησε ένα πολιτικοπολιτισμικό σοκ στα μέλη του κόμματος.
Από την άλλη η αμφισβητήσεις προς το πρόσωπο του από τους πρόσφατους υπονομευτές δεν είχε καμία μα καμία πολιτική διάσταση, περί ξεκατινιάσματος επρόκειτο με ρηχό πολιτικό λόγο και προσωπικά κίνητρα.
Τοξικότητα ενάντια στην τοξικότητα.
Στην Κεντρική Επιτροπή το μόνο που είδαμε ήταν παραληρήματα επιχειρημάτων που αποσκοπούσαν σε προσωπική υπεράσπιση γραμμής και παραπολιτικών θέσεων.
Πλην Πολάκη! Ο κ. Πολάκης κατέβασε μανιφέστο, μίλησε για όλα, για το ιδεολογικό στίγμα της αριστεράς, για τις πολιτικές θέσεις, οι οποίες πρέπει να είναι προμετωπίδα και χωρίς σκαμπανεβάσματα, διασαφηνισμένες και όταν το κόμμα είναι στην αντιπολίτευση αλλά και όταν κυβερνά χωρίς κωλοτούμπες.
Το επιζητούμενο τώρα είναι η διαμόρφωση πολιτικής πρότασης που θα συνθέσει και θα επαναφέρει όλον αυτόν τον κόσμο που έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Κασσελάκης κάηκε, είμαστε σε άλλο επίπεδο
Θα υπάρξουν εξελίξεις, θα υπάρξουν κραυγές, θα υπάρξουν απογοητευμένοι, θα υπάρξουν και γκουρού που θα διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια.
Μην παρασύρεστε, μια συμπεριληπτική πρόταση χρειάζεται που θα τους έχει όλους μέσα, αυτό είναι η Αριστερά, διαπάλη ιδεών, όχι όμως μαγαζιά και τραπεζοκαθίσματα.
Τον κ. Πολάκη ποτέ δεν τον συμπάθησα, είχε όμως σχεδόν πάντοτε δίκιο. Μέσα από την ιδιαιτερότητά του.
Σην "πολιτική αλητεία των παρακρατικών του Μητσοτακικού μορφώματος" δεν χωρούν αστικές ψευδεπίγραφες ευγένειες, εκεί την πάτησε και ο κ. Τσίπρας.
Κινηματική, συντεταγμένη, ενωτική, μαζική πολιτική δράση χρειάζεται, όχι σολιψισμούς και αριβίστικες συμπεριφορές..
Πάμε Παύλο…

Υ. Γ.

Το περί "κουκουλοφόρων" καλύτερα να μην το σχολιάσω...