Ο θάνατος έστησε χορό στη Γάζα

Απαιτείται μια συνολική κατανόηση αυτής της παγκόσμιας κρίσης, και μια αντιστροφή του κύματος του πολέμου, με τη δημιουργία ειρήνης, την εγκαθίδρυση κοινωνικής δικαιοσύνης και πραγματικής δημοκρατίας...

Η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς και η τρομοκρατική ηγεσία του βαθέως κράτους του Ισραήλ σέρνουν τον χορό του θανάτου, διακατεχόμενοι από την ίδια θανατολατρική διαστροφή

Όποιος δηλώνει ότι είναι υπέρ της Χαμάς ή του βαθέως κράτους του Ισραήλ και όχι υπέρ του Ισραηλινού και Παλαιστινιακού λαού συγχρόνως που υφίστανται και τη Χαμάς και το βαθύ κράτος, ίσως θα πρέπει να το ξανασκεφτεί

«Όλα είναι αλληλένδετα: πόλεμος, τρομοκρατία, αστυνομικό κράτος, παγκόσμια οικονομία, οικονομική λιτότητα, οικονομική απάτη, διεφθαρμένες κυβερνήσεις, φτώχεια και κοινωνική ανισότητα, αστυνομική βία, Αλ Κάιντα, ISIS, παραπληροφόρηση των μέσων ενημέρωσης, ρατσισμός, πολεμική προπαγάνδα, όπλα μαζικής καταστροφής, η μόνιμες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, η ποινικοποίηση της πολιτικής, η CIA, το FBI, η κλιματική αλλαγή, ο πυρηνικός πόλεμος, η Φουκουσίμα, η πυρηνική ακτινοβολία, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, η συμμαχία Κίνας-Ρωσίας, η Συρία, η Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, ποικίλες ψευδείς σημαίες, η αλήθεια της 11ης Σεπτεμβρίου 2001….

Απαιτείται μια συνολική κατανόηση αυτής της παγκόσμιας κρίσης, και μια αντιστροφή του κύματος του πολέμου, με τη δημιουργία ειρήνης, την εγκαθίδρυση κοινωνικής δικαιοσύνης και πραγματικής δημοκρατίας».

καθηγητής Michel Chossudovsky

Global Research, 11 Ιανουαρίου 2023

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
Τα εγκλήματα πολέμου «είναι εγκλήματα»μόνο όταν διαπράττονται από δυνάμεις που θεωρούνται «εχθρικές», αλλά «δεν είναι εγκλήματα» όταν διαπράττονται από δυνάμεις που θεωρούνται «φιλικές». Αυτό το διπλό σχιζοφρενικό κριτήριο επιτρέπει να διαιωνίζονται επ’ άπειρο τα εξουσιαστικά εγκλήματα. Γιατί τα εγκλήματα πολέμου είναι εγκλήματα ανεξάρτητα από ποιόν διαπράττονται.

Η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς και το τρομοκρατικό Βαθύ Κράτος του Ισραήλ, διακατεχόμενοι από την ίδια θανατολατρική διαστροφή, έχουν στήσει ένα εφιαλτικό χορό του θανάτου, θερίζοντας τα αιώνια θύματα κάθε εξουσιαστικής σύγκρουσης: τους αθώους αμάχους – γυναίκες και άνδρες, παιδιά και ηλικιωμένους, που είναι εγκλωβισμένοι σ’ ένα κύκλο της κόλασης.

Όπως γράφει η Hanin Majadli στην ιστορική ισραηλινή εφημερίδα Haaretz:

«Για έναν κάτοικο της Γάζας δεν έχει σημασία ποια λέξη χρησιμοποιεί ο ελεύθερος κόσμος ή το Ισραήλ, για να περιγράψει τον θάνατο που πνίγει και σκοτώνει τον ίδιο και την οικογένειά του μετά την επέμβαση… Χρειαζόμαστε μια κατάπαυση του πυρός στη Γάζα τώρα».

Ποιος διεστραμμένος (αν) εγκέφαλος σκαρφίστηκε την αποκρουστική σύλληψη της «αναλογικότητας στην αντίδραση» ως δικαιολογία του μαζικού εγκλήματος κάθε εξουσίας;

Τί σημαίνει «αναλογικότητα» ως απάντηση σε ένα έγκλημα;Αυτοί θα δολοφονούν 10 και εμείς άλλους 10; Αυτοί θα επιδίδονται σε 10 βιασμούς και εμείς σε άλλους 10; Αυτοί θα σκοτώνουν 10 παιδιά και εμείς άλλα 10; Αυτοί θα κατεδαφίζουν 10 κτίρια (κατοικίες, νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς) και εμείς άλλα 10;

Και πώς κλείνει αυτός ο κύκλος του αίματος, του θανάτου και της καταστροφής, αν όχι με τον θρίαμβο του θανάτου και της καταστροφής;

Ποια «αναλογικότητα» εφαρμόστηκε από του συμμάχους με τους ανελέητους στρατηγικούς βομβαρδισμούς (ευφημισμός που σημαίνει βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών και όχι στρατιωτικών στόχων) της ναζιστικής Γερμανίας, που ήταν πολλαπλάσιοι απ’ αυτούς στους οποίους επιδόθηκε το ναζιστικό καθεστώς; Ποια «αναλογικότητα» εφαρμόστηκε στον ατομικό βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945;

Το βιβλίο του A. C. Grayling με τίτλο «Ανάμεσα στις Νεκρές Πόλεις» (Κασταλία, Αθήνα, 2006, σελ. 343-403), αποτελεί μια μακάβρια αναλυτική καταγραφή των φρικαλεοτήτων που συνεπάγονται οι πόλεμοι που γίνονται εξαιτίας γεωπολιτικών συμφερόντων και των «στρατηγικών βομβαρδισμών».

Στις 22 Φεβρουαρίου 1942, ο σερ Άρθουρ Χάρρις, φανατικά προσκολλημένος στην ιδέα της επίτευξης της νίκης με την καταστροφή των πόλεων του εχθρού (λόγος για τον οποίο απέκτησε το προσωνύμιο «Χάρρις ο Βομβαρδιστής»), ανέλαβε την βρετανική Διοίκηση Στρατηγικού Βομβαρδισμού (δηλαδή, τη Διοίκηση που ήταν αρμόδια για τον βομβαρδισμό κατοικημένων περιοχών, με μαζικούς βομβαρδισμούς εξολόθρευσης αμάχων και κτιριακών εγκαταστάσεων, με βομβαρδισμούς με «χαλιά» βομβών, και όχι χτυπήματα σε στρατιωτικούς στόχους), επισημοποιήθηκε η χρήση του βομβαρδισμού των αστικών κέντρων, με βάση το δόγμα του Χάρρις ότι «στόχος είναι ο άμαχος εχθρικός πληθυσμός. Θα κερδίσουμε τον πόλεμο κατά των Ναζί, ισοπεδώνοντας τις γερμανικές πόλεις». Δόγμα το οποίο αποδέχθηκε αμέσως μετά, η βρετανική Κυβέρνηση Πολέμου(με επικεφαλής τον Ουίνστων Τσώρτσιλ που είχε αναλάβει στις 10 Μαΐου 1940) και το Επιτελείο Αεροπορίας που αποφάσισαν την καταστροφή ΟΛΩΝ των γερμανικών πόλεων με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων, με σκοπό την μετατροπή της Γερμανίας σε αγροτική χώρα.

Αυτή η θανατολατρική μέθοδος υιοθετείται σήμερα από το βαθύ κράτος του Ισραήλ εναντίον των 3,2 εκατομμυρίων κατοίκων του απέραντου στρατοπέδου συγκέντρωσης των Παλαιστινίων προσφύγων της Γάζας (στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί, εν πολλοίς παρά τη θέλησή τους,γιατί κανένας δεν γίνεται πρόσφυγας οικειοθελώς), και όχι εναντίον της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς.

Ας σημειωθεί ότι το Ισραήλ ενίσχυε ποικιλοτρόπως την Χαμάς προκειμένου να εξαλείψει την επιρροή της Οργάνωσης Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) του Γιασέρ Αραφάτ, ενός καιροσκόπου «επαγγελματία τουρίστα» στις πολυτελείς αυλές των δικτατορικών αραβικών καθεστώτων,ενός «αρχηγού» ιδιοτελούς και διεφθαρμένου, όπως αποδεικνύεται από την διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ των «συντρόφων» του πάνω από το φέρετρό για το μοίρασμα της εξουσίας και της περιουσίας του που υπολογίζεται σε ένα δισεκατομμύριο δολάρια.

Αλλά επίσης και από το γεγονός ότι «μόλις πέθανε ο Αραφάτ, πριν ακόμα κι από την κηδεία του, πρώτη μέριμνα της πολιτικής ηγεσίας του Αμπού Μάζεν και του Αμπού Αλά ήταν η “αποζημίωση” της χήρας του,[στην οποία ο Αραφάτ χορηγούσε εν ζωή 20 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για να διαμένει πολυτελώς στο Παρίσι]. Η συμφωνία υπογράφτηκε στο Παρίσι στις 10 Νοεμβρίου 2004 μεταξύ της συζύγου του Αραφάτ Σούχα, της ηγεσίας της ΟΑΠ και της Παλαιστινιακής Αρχής, με τη μεσολάβηση του Ζακ Σιράκ,και προέβλεπε ετήσια καταβολή 22 εκατομμυρίων δολαρίων».