Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου - Ποιητικός λόγος

Στέλιος Καζαντζίδης - Μαντουμπάλα 

1959 Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης 

 Μαντουμπάλα, αγάπη γλυκιά μου

λαχταρώ νά ’ρθεις πάλι κοντά μου.

Από τότε που σ’ έχασα λιώνω

τ’ όνομά σου φωνάζω με πόνο.

Μαντουμπάλα, Μαντουμπάλα

Με μάτια κλαμένα στους δρόμους γυρνώ

μια χαμένη αγάπη ζητάω να βρω

 μια χαμένη αγάπη ζητάω να βρω.

Να σε δω κι ας πεθάνω, καλή μου.

Αυτό μόνο ζητάει η ψυχή μου.

Από τότε που σ’ έχασα λιώνω

τ’ όνομά σου φωνάζω με πόνο

Μαντουμπάλα, Μαντουμπάλα.

Με μάτια κλαμένα στους δρόμους γυρνώ

μια χαμένη αγάπη ζητάω να βρω

μια χαμένη αγάπη ζητάω να βρω.

Διάσημο τραγούδι του Καζαντζίδη σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. «Μαντουβάλα» στα ινδικά σημαίνει «γλυκό κορίτσι» , αλλά πίσω από αυτό το τραγούδι κρύβεται μια τραγική ιστορία. Στα τέλη της δεακετίας του ’50, όταν κυκλοφόρησε και το τραγούδι, το Bollywood γνώριζε τεράστια άνθηση. Έτσι, πολλές διάσημες ινδικές ταινίες είχαν φτάσει και στο ελληνικό κοινό, ενώ κάποιοι συνθέτες διασκεύασαν τα τραγούδια των ταινιών εκείνων. Μεταξύ αυτών και ο Καζαντζίδης που ενθουσιάστηκε με την ταινία «Ο Αλήτης της Βομβάης» και εμπνεύστηκε από την ομορφιά της Ινδής ηθοποιού Μαντουμπάλα για να διασκευάσει την ινδική μελωδία. Το τραγούδι στην Ελλάδα έγινε ανάρπαστο, η «πραγματική» Μαντουμπάλα, όμως, έπασχε από μία καρδιακή πάθηση που της στέρησε τη ζωή σε ηλικία μόλις 36 ετών. Από την άλλη, η Παπαγιαννοπούλου είχε μόλις χάσει την κόρη της, δίνοντας ακόμα πιο πονεμένο νόημα στους στίχους του τραγουδιού.