Ποιός θα πληρώσει τις απαιτούμενες επιδοτήσεις;

Λοιπόν έχουμε και λέμε: Μέχρι το 2030, σύμφωνα με το ΕΣΕΚ, θα εγκατασταθούν περί τα 8,5 Γιγαβάτ σταθμών αποθήκευσης και περί τα 2,7 Γιγαβάτ υπεράκτιων αιολικών. Πρόκειται για τεχνολογίες που δεν είναι βιώσιμες αφ΄εαυτών και απαιτείται η επενδυτική και λειτουργική ενίσχυσή τους. Θα μπούν επίσης πάνω από 2 Γιγαβάτ νέων μονάδων φυσικού αερίου, τη στιγμή που, κατά το ίδιο διάστημα, η κατανάλωση αερίου θα πέσει από τις 17 Τεραβατώρες, στις 12 Τεραβατώρες. Συνεπώς για να είναι βιώσιμες οι νέες μονάδες χρειάζονται και αυτές κάποιου ειδους λειτουργική ενίσχυση.

Εν ολίγοις το κόστος της ενεργειακής μετάβασης να ξέρουμε ότι θα κληθούμε να το πληρώσουμε. Πρόκειται για αναπότρεπτη εξέλιξη γιατί και το να μην προχωρήσουμε στις αλλαγές επίσης θα έχει κόστος, πιθανόν και μεγαλύτερο. Εννοώ οικονομικό, γιατί το περιβαλλοντικό και κλιματικό κόστος σαφώς θα είναι μεγαλύτερο. Αλλά, επαναλαμβάνω, να το έχουμε υπόψη μας...