Αντίδοτο στην αποβιομηχάνιση αναζητεί η Ε.Ε. με τη νέα βιομηχανική στρατηγική που παρουσιάζεται σύντομα
- Επικαιρότητα
- Εμφανίσεις: 216
Εν μέσω ενός έντονου κύματος αποβιομηχάνισης ως αποτέλεσμα του υψηλού ενεργειακού κόστους, η Ε.Ε. πρόκειται να παρουσιάσει στα τέλη αυτού του μήνα τη νέα της βιομηχανική στρατηγική.
Η ευρωπαϊκή στρατηγική, η οποία αναμένεται με ένα μείγμα ενδιαφέροντος και ανησυχίας από την πλευρά του παραγωγικού κλάδου, θα επιδιώξει να ισορροπήσει ανάμεσα στην κλιματική φιλοδοξία και τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των ευρωπαϊκών βιομηχανιών.
Από την πλευρά τους, οι απανταχού βιομηχανίες τονίζουν ότι το 2022 βρέθηκαν στα πρόθυρα της κατάρρευσης ως αποτέλεσμα της ενεργειακής κρίσης, των έκτακτων μέτρων και του ανταγωνισμού από την Κίνα, αφού πολλές μονάδες αναγκάστηκαν να διακόψουν τη λειτουργία τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ το πρόβλημα παραμένει παρά την πρόσφατη αποκλιμάκωση των τιμών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο δείκτης βιομηχανικής δραστηριότητας βρέθηκε τον Οκτώβριο του 2022 στο χαμηλότερο επίπεδο από το Μάιο του 2020 με τη ζήτηση για φυσικό αέριο στον κλάδο να μειώνεται κατά 25% στο γ' τρίμηνο ετησίως.
Παράλληλα, οι βιομηχανίες θεωρούν ότι ο διασυνοριακός μηχανισμός εκπομπών CO2 που επέλεξε η Κομισιόν αποτελεί άλλο ένα πλήγμα που περιορίζει την ανταγωνιστικότητά τους και δεν θα έχει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Από την πλευρά του, ο ευρωπαϊκός σύνδεσμος αλουμινίου προειδοποίησε ήδη για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η έξοδος των βιομηχανιών μετάλλου τη στιγμή που η Ε.Ε. χρειάζεται τη δική της παραγωγή για να στηρίξει τις ΑΠΕ και τις συναφείς τεχνολογίες.
Σε κάθε περίπτωση, ζητούμενο είναι μια μακρόπνοη στρατηγική που δεν θα δρα μονάχα αντανακλαστικά στις εξελίξεις, αλλά θα χαρακτηρίζεται από ένα όραμα για τον βιομηχανικό τομέα και θα του προσφέρει ορατότητα και σιγουριά.
Το βιομηχανικό deja vu
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο παρελθόν η μείωση των εκπομπών CO2 της Ευρώπης και η διείσδυση των ΑΠΕ συνοδεύτηκε από πολύ μεγάλη άνοδο των αντίστοιχων ρύπων στην Κίνα κυρίως ως αποτέλεσμα της μετακόμισης της βαριάς βιομηχανίας του πλανήτη εκεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Ευρώπη μείωσε τις εκπομπές της από τους 3.266 εκατ. τόνους το 2000 σε 2.651 εκατ. τόνους το 2019, όμως η Κίνα αύξησε τις δικές της από τους 3.138 σε 9.178 εκατ. τόνους στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Υπό αυτή την έννοια, η πρόοδος της Ευρώπης σήμανε μια αντίστοιχη οπισθοχώρηση αλλού στον πλανήτη, άρα δεν μεταφράστηκε σε κλιματικά οφέλη παγκοσμίως. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζεται έμμεσα από τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες που βλέπουν τις θυσίες τους να μην πιάνουν τόπο στην ευρύτερη κλιματική προσπάθεια.
Για το λόγο αυτό, η ευρωπαϊκή βιομηχανία δεν θέλει να δει το ίδιο λάθος να επαναλαμβάνεται και στο μέλλον. Αντιθέτως, επιδιώκει ουσιαστική απανθρακοποίηση με συγκεκριμένα μέτρα, όπως προώθηση διμερών συμβολαίων και στήριξη των πράσινων επενδύσεων. Στόχος είναι να φτάσουν οι βιομηχανίες της Ευρώπης στο σημείο να είναι μελλοντικά βιώσιμες αλλά και ανταγωνιστικές δίχως να χρειαστεί να φύγουν. Έτσι, ισχυρίζονται, θα διασφαλιστεί η λειτουργία τους, οι θέσεις εργασίας, αλλά και η πραγματική ενεργειακή μετάβαση της Ευρώπης.
Σχόλια υποστηρίζονται από CComment