Πολιτίδης Χρήστος – Πολιτικό σχόλιο για τον Αείμνηστο Νίκο Ξανθόπουλο

Πολιτίδης Χρήστος – Πολιτικό σχόλιο για τον Αείμνηστο Νίκο Ξανθόπουλο

Ασφαλώς δεν ήταν μια τυχαία προσωπικότητα!

Ήταν ο Βασιλιάς του ακραίου μελοδράματος, την δύσκολη και ταραγμένη δεκαετία του 1960

Εξαίρετος δραματικός ηθοποιός, σωματοποιημένος στους ρόλους που υποδυόταν.

Είμαστε σε μια περίοδο με καθημαγμένη την κοινωνία, ο ακροδεξιός υπόνομος βρίσκεται παντού διά μέσω του Παλατιού, στα σώματα ασφαλείας, στο στρατό, στους χαφιέδες στα εργοστάσια, σε λόχους παραστρατιωτικών ομάδων που υπηρετήσαν τους γερμανούς προηγουμένως στην κατοχή....

Την κοινωνία την καταδιώκει ένα έντονο μετατραυματικό στρες από τα χρόνια του ξεριζωμού.

Όλες οι ταινίες του εκεί πατούν θεματικά.

Βολιάζονται από ένα έμμεσο καταγγελτικό  λόγο, ενάντια στην στρεβλή ασυνείδητη πλουτοκρατία.

Κατήγγειλε την αδικία και τους κεφαλαιοκράτες, εξύμνησε την φτωχή παραδουλεύτρα, μίλησε για την εξαθλιωμένη γαζώτρια, για τον ρακένδυτο εργάτη, για τον κυνηγημένο μετανάστη από την καταραμένη φτώχεια.

Υπήρξε (σύνταυτος με τη Λαϊκή κουλτούρα) η προσωποποίηση της ορφάνιας, της  φτώχειας, του πόνου, της αδικίας της βιοπάλης αλλά και της δύναμης, της υπομονής και της τιμιότητας.

Ήταν ένα σπουδαίο κεφάλαιο στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου, προικισμένο με την αφρόκρεμα των καλύτερων ηθοποιών της εποχής, που είχε για συμπρωταγωνιστές του!

Αναφέρω: Μάρθα Βούρτση (η Βασίλισσα του ακραίου μελοδράματος), Μάνος Κατράκης, Κώστας Καζάκος, Δήμος Σταρένιος, Ανέστης Βλάχος, Βασίλης Καΐλας, Γιώργος Μούτσιος, Στέφανος Στρατηγός, Καίτη Παπανίκα Ελένη ζαφειρίου, Κώστας Κακαβάς, Παντελής Ζερβός, Τάσος Γιαννόπουλος, είναι ανεξάντλητος ο κατάλογος.....

Ο Νίκος Ξανθόπουλος ήταν σημείο των καιρών.

Την εποχή του κατέγραψε αφήνοντας παρακαταθήκη δεκάδες σπουδαίες ταινίες, που βλέπονται με το ίδιο ενδιαφέρον σήμερα αλλά και την ίδια συγκίνηση.

Υ.Γ.

Επισκέφτηκε πολλές φορές τη Πτολεμαΐδα.

Είχε φίλους εδώ, σύμφωνα με τα λεγόμενα της μητέρας μου και ενδεχομένως συγγενείς.

Πρέπει να ήταν το 1972-73 τον θυμάμαι να περπατά στο σημείο που είναι σήμερα το καφενείο Καραγιαννάκη ακριβώς στη γωνία (και γύρω του δεκάδες Πτολεμαϊδιώτες), κρατώντας ένα καρβέλι ψωμί, απέναντι ακριβώς ήταν ο φούρνος του Παλιού.

Έκατσε στο πεζοδρόμιο και έσπασε τη γωνία του ψωμιού.

Ήταν το παιδί του Λαού!!!!!