ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Της Κατερίνας Σιδέρη) Η 15η Σεπτεμβρίου ορίστηκε από τη Διακοινοβουλευτική Ένωση (IPU) το 1997, ως η ημέρα που θα εορτάζεται η Δημοκρατία. Είκοσι χρόνια μετά, το 2007 ο ΟΗΕ αποδέχτηκε τη συγκεκριμένη διεθνή ημέρα και από το 200

Μελιτώματα διαδικτύου - από το fb του κ. Κωτίδη Νικόλαου

Η 15η Σεπτεμβρίου ορίστηκε από τη Διακοινοβουλευτική Ένωση (IPU) το 1997, ως η ημέρα που θα εορτάζεται η Δημοκρατία. Είκοσι χρόνια μετά, το 2007 ο ΟΗΕ αποδέχτηκε τη συγκεκριμένη διεθνή ημέρα και από το 2008 η χώρα μας υιοθέτησε τον θεσμό και με απόφαση του Υπ. Παιδείας αποφάσισε να εορτάζεται σε όλα τα σχολεία η Διεθνής Ημέρα Δημοκρατίας!
Ως δημοκρατία ορίζεται το πολίτευμα όπου ιδανικά εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Πυρήνας του είναι ο λαός, ο οποίος στα χέρια του κρατά και ασκεί την εξουσία, μέσα από το άρρηκτο δικαίωμα της ψηφοφορίας.
Μας τιμά το γεγονός ότι η δημοκρατία γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αθήνα, γύρω στο 500 π.Χ. από τον Κλεισθένη και μακροπρόθεσμα ταξίδεψε σε όλη τη Γη.
Ο Κλεισθένης, διαδέχθηκε τον τύραννο Πεισίστρατο και με τις μεταρρυθμιστικές του μεθόδους απαλλαγμένες από την τυραννία, έθεσε τις βάσεις για ένα νέο καθεστώς πολιτεύματος, τη δημοκρατία.
Φυσικά να αναφέρω ότι την εποχή εκείνη, η αμάθεια, η απειρία, η αλόγιστη και η λανθασμένη χρήση της δημοκρατίας, οδήγησαν πολλές φορές σε μη αναμενόμενα αποτελέσματα, όπως λόγου χάρη τον θάνατο του Σωκράτη.
Στις μέρες μας, παγκοσμίως πολλές αξίες και ιδανικά «μεταλλάσσονται», μεταξύ όλων και η δημοκρατία.
Η αλόγιστη χρήση βίας που αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης εξαθλίωσης, ποδοπατούν το θεσμό της δημοκρατίας.
Η θυσία του διαλόγου στο βωμό της αδιαφορίας, της ανεκτικότητας, του αυταρχισμού και του φόβου, οδηγεί μια κοινωνία στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Η καθολική απαξίωση, η εκδικητικότητα, η έλλειψη υστεροβουλίας και ευταξίας που χαρακτηρίζουν την εποχή μας, συρρικνώνουν την προάσπιση της δημοκρατίας και δίνουν χώρο σε λογής – λογής «ζιζάνια» να ανθίσουν και να καταπνίξουν τους απροφύλακτους κήπους της.
Η δημοκρατία, ως το μόνο συμμετοχικό πολίτευμα, προάγει και αντιπροσωπεύει αξίες και ιδανικά απαραίτητα για τη βελτίωση της ζωής, γεννά ευκαιρίες σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο και η ουσιαστική συμμετοχή του κάθε ανθρώπου στα κοινά τον καθιστά υπεύθυνο, προοδευτικό και ωφελιμιστικό απέναντι στην κοινωνία, στον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.
Υπεύθυνος για τη διασφάλισή της, την εξάπλωση και τη διατήρησή της δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο ο οποίος ενισχύει και τη διαχείριση της δημοκρατίας.
Ακόμα και στη χώρα μας, κατά καιρούς υπήρξαν περίοδοι και γεγονότα που την καταπάτησαν, την αμφισβήτησαν και τη παραγκώνισαν πρόσκαιρα.
Η δημοκρατία όμως, κατάφερε να επικρατήσει και να εξαφανίσει τα διαστήματα αυταρχισμού, δίνοντας το δικαίωμα στον άνθρωπο να λάβει χώρα σε μια ελεύθερη κοινωνία απαλλαγμένη από παράσιτα.
Τα διαλείμματα δικτατορικού χαρακτήρα του παρελθόντος, θα συνδράμουν και θα μας θωρακίσουν με αυτογνωσία και κριτική σκέψη για να αποφύγουμε στο μέλλον παρόμοιες καταστάσεις, κάνοντάς μας σοφότερους.
Η θωράκιση της δημοκρατίας, είναι ευθύνη όλων μας, μα μεγαλύτερη εκείνων που έχουμε επιλέξει με το δικαίωμα της ψηφοφορίας.
Με γνώμονα την παραδοχή της, ως το μόνο πολίτευμα που προωθεί και ενισχύει το κοινωνικό σύνολο, απαλλαγμένο από ανισότητες μπορούμε να πορευθούμε δυναμικά και να εξασφαλίσουμε για τις επόμενες γενιές ίσες ευκαιρίες για όλους.
Καθίσταται αναγκαίο, οι πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς που πρωταγωνιστούν σε κάθε κοινωνία να συνεργάζονται, να λειτουργούν συνεχώς απαλλαγμένοι από αδυναμίες, ραθυμίες, «οργουελικά» πάθη, επάρσεις, οξύμωρα προς το σύνολο συμφέροντα, αλαζονικές πεποιθήσεις και μισαλλοδοξίες ώστε να μπορούν όλοι να απολαμβάνουν τα πραγματικά και ανεκτίμητα οφέλη της δημοκρατίας.
Αμβλύνοντας τις αξίες της δημοκρατίας, ο αποδιοπομπαίος τράγος δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του.
Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να τροφοδοτούμε με λάθος ιδανικά τους νέους, που διδάσκονται από τους μεγαλύτερους, κινδυνεύοντας έτσι να δημιουργήσουμε ερήμην τους ένα μέλλον που δεν τους αξίζει, στηριγμένο σε σαθρό και ετοιμόρροπο υπόβαθρο.
Ως πολίτες οφείλουμε να είμαστε άγρυπνοι φρουροί των κεκτημένων δικαιωμάτων μας. Οφείλουμε να μην εθελοτυφλούμε έναντι μιας παρούσας – επικρατούσας κατάστασης μη αρεστής και να έχουμε δυναμική παρουσία κάθε στιγμή που κάποιος διαταράσσει τις ισορροπίες ελλοχεύοντας κινδύνους.
Είναι στο χέρι όλων μας να τη διεκδικήσουμε, να την προασπίσουμε να τη θωρακίσουμε!